Pandora'nın umudu

Bugün Milliyet Gazetesi’nde Melis Alphan’ın bir yazısıyla başladı bende gün. Her insanın bir başkası olma isteğini ve yazarak, bilinç altından gelen sızıntıları yazıya aktarmasını gördüm, yine bir kadının cümlelerinde. "Neden beni seçmedin?" idi yazının adı. Konu erkeklerin sevgililerini ya da hayatının kadınını seçerken basit ve zor olarak ikiye ayırmalarıydı bizleri. Entelektüel, sosyal yani karşı cinse göre karmaşık olan dişiler ve bağlılıktan korkan erkeklere sorumluluğu ağır olmayan, kocasının omzuna kafası ağır gelmeyen dişiler.

Yani bütün mesele ilişkide eşit ağırlığı, uyumu yakalamak. Ama neydi bizleri erkeklerin oyuncağı yapan ağırlık eşitlenmediğinde ve bizleri kendi ayakları üzerinde dururken, kaydırıp da düşüren basit kızların seviyesine?

Kadın Yunan Mitolojisinde insanlığı cezalandırmak için yaratılmıştı: Pandora. Prometheus ateşi Tanrılardan çalınca Zeus intikam almak amacıyla Pandora’yı hediye olarak yollar Epimetheus’a, yanında asla açmamasını emrettiği bir kutuyla. Fakat "kusursuz" bir kadın olan Pandora merakına yenilerek açar kutuyu ama Zeus tarafından içine konulmuş olan tüm kötülükler, hastalıklar, karamsar ve kötü düşünceler dünyaya yayılır. Pandora kutuyu kapatmaya çalışır yine de. Fakat kutudan her şey kaçmıştır; tek bir şet dışında: umut

Havva gibi Pandora’da meraklı bir bayanmış. Elmayı yememesi, kuyu açmaması gereken mitolojik ve dini kadınlık etiketleri. Ama tüm kadınlar meraklı değil ve de yeni şeyler öğrenmeye çalışarak kendilerini geliştirme çabası içinde falan değiller. Ama hayatta sürekli kendilerini kanıtlamaya çalışan kadınlar varken, ve de erkeklerin yazdığı destanlara, Adem’in kendi kararını kendisinin verememesine inananlar bazılarımızı diğerlerinin gözünde bazılarımızı diğerlerinin gözünde basitleştiriyor. Halbuki güçlü kadınlar, erkekleri zayıf kadınlardan daha çok severler. Ama erkeklerin neden beni seçmediklerini biliyorum: karmaşıklığım yüzünden, ayrıca umudum da kayıp…