Panik-atak bulaşıcı mıdır..?

Annelerin gözünde çocuklar hiç büyümezmiş... Doğrudur; bizim çocuklar üniversite öğrencisi oldu ama anneleri hala cep telefonundan seslerini duymazsa "panik" yapıyor..

Koskoca çoçuklar; şehri bizden daha iyi biliyorlar... Neye nerden binilir; nasıl gidilir onlara sor..

Ama gelin görün ki, doğup büyüdüğü şehri onlar kadar tanımaktan çok uzak olan anneleri, seslerini duymazsa, yazılabilecek korku senaryolarının en korkuncunu yazmaya başlar hemen...

Anneleri öyle de babaları farklı mı..?

Önceleri farklıydı doğrusu... Ancak, bu panik atak bulaşıcı mıdır, nedir, şimdilerde o da cep telefonunun kontrolü altına girdi...

Vakit biraz geç olmuş; çocuklar- küçüğü 19 yaşında- biraz geç kalmış; cepten arıyorsun ama "ulaşılamıyor" mesajını dinliyorsun... İşte o an, panik atağın tetiklendiği andır...

Şimdi bir blog yazarı olarak, sen yaz bakalım olabilecek en kötü, en korkunç senaryoları..!

Oysa, biz ki, anarşinin, terörün kol gezdiği zamanlarda okumuşuz... Sabahın köründe okuldan çıkıp yürüyerek şehrin öbür ucundaki okullarımıza gitmişiz... Servis mervis bir yana, doğru dürüst belediye otobüsü bile yok o zaman... Cep telefonunun adı bile icat edilmemiş... Zaten ev telefonları da belli evlerde var; PTT ye dilekçe verirsen, yaklaşık on yıl sonra senin eve de bağlanma şansı bulunabilir...

Böyle zamanlarda bizim annelerimiz, babalarımız niye panik- atak olmamışlar; nasıl bu kadar rahat ve tevekkel olabilmişler..?

Yoksa, günümüz teknolojisinin getirdiği imkanlar mı bizi böylesine vehimli ve panikli yaptı..?

Yoksa, televizyon haberlerinin sosyo-patalojik bindirmesi midir bu hal..?

Yoksa bu meret bulaşıcı mıdır..?

Bilmiyorum... Bilen varsa yazsın..!