- Kategori
- Deneme
Panzehir
Issız sokaklar da arıyordu, panzehrini,
Mutsuzluğun.
Kaf dağının ardında bile olsa,
Umutla,
Ay ışığında düşmüştü yollara!
Yaşanmazdı ki, umutsuz!
Çocukluğu geldi bir an aklına;
Zehra'yı düşündü, nasılda tirtir titriyordu,
O kış günü.
Hastalandı, ambulans geldi, götürdü!
Öğretmen olup, umut aşılamaktı, köy çucuklarına,
Hayali.
İyileşemedi bir daha Zehra; Kendi gibi umutları da,
Söndü köy yolunda!
Umut değil mi? Yine de mutsuzluğun ilacı!