Papara

Özelliklerde kurban bayramlarında, kurban kesmeyen ailelere akrabaları ve komşuları et verir. Böylece, kurban kesme imkanı olmayan ailelerin evine et girmiş olur.

O kurban etine ailenin her ferdi farklı yaklaşır. Anne için bulunmaz nimettir o et. Çocuklarının midesi bayram edecektir. Çok şükür dedirtir. Anne gerçekten yokluk çekiyorsa, o eti paylaşan aileye ve yedi sülalesine dualar eder.

Baba, kurban kesememenin vermiş olduğu ezikliği taşır içinde. Kasaptan alamadığı etin acısını çeker. Cebinde parası ya da ayırabileceği bir bütçesi olsa, o an bir kasaba gidip, “ben de et alabiliyorum” duygusunu tatmin etmek ister. Bu iç sıkıntısı kurban etini sevimsizleştirir. Baba kurban etini sevmez, sevmiyor gibi davranır, etle ilgilenmemeyi tercih eder.

 Çocuklar da neden kurban kesmediklerini merak ederler. Bazı aileler kurban bayramının gelmesini dört gözle bekliyorlarken, kendileri neden bu kadar kayıtsız kalmıştır, anlayamazlar. Eğer çevrelerinde kurban kesen arkadaşları var ise, onlarla ilgili konular açarlar sürekli. Çünkü bayram çocuklara da gelmiştir ve çocukların henüz yaşayabildikleri kısa hayatlarına büyük bir heyecan getirmiştir.

Anne kolları sıvar. Eline geçen eti, bu büyük zenginliği nasıl parçalara böleceğini ve evine nasıl bir ziyafet hazırlayacağını hesap eder. Kaç öğüne paylaştırabileceğine bakar. İlk gün eti tane tane ağızlarında gezdirebilecekleri cömert bir yemekle başlar. Bir kavurmayla mesela.. Ertesi günlere de et, et suyu, et suyunun suyu, hepsini planlar.

Papara et suyunun suyu kullanıldığında bile yenilebilecek güzelliktedir. Et kokar çünkü. Et mis gibi kokar. 

Bir yemek tabağına önce bayat ekmekler lokma lokma parçalanır. Sonra piyazlık doğranmış soğanlar ekmeğin üstüne konulur. Onun üstüne de et suyu gezdirilir. Varsa salça, varsa yoğurt, varsa maydonoz serpilir, yoksa önemli değil. Tuz ve karabiber katıldıktan sonra, kaşık kaşık yenilebilecek güzel kokulu papara çorbası hazırlanmış olur.

 Et tanesi varsa güzel, yoksa dert değil. Etin kokusu nasılsa suyuyla yemeğimizi sarmıştır. Kuru ekmek yemekten çok daha doyurucu ve lezzetli bir yemek yenmiştir, annenin alnının akıyla, çok şükür.