Papatyalar ve deniz

İtiraf ediyorum, papatyaları kopardım. Denizle birlikte bu fotoğrafları çekebilmek için yamaçta açtıkları yerlerden papatyaların en güzellerini seçip kopardım.

Önceki yaz avucumda topladığım böğürtlenleri saymazsak fotoğraflarımı hep doğal ortamda çekmeye çalışırım. Çiçekleri olduğu gibi, yaprakları göründüğü gibi... Onlardan ikisini biraraya getirdiğimde daha güzel olacaklarını bilirim ama dokunmam onlara. Sıra sıra dizilmiş güvercinlerin havalandıklarında fotoğraflarını çekmek için benim dışımda bir sesi beklerim onları korkutup havalandıracak.

Temmuz ayındaydı ama kapalı bir gündü. Karadeniz’in yaz aylarında ne yapacağı belli olmaz. Denize gitmek için yola çıktığımızda nasıl olsa yağacak diye düşünerek Boyranaltı’nın en sonunda sahilde yağmuru beklemeyi tercih etmiştik. Denize giremeyince yamaçtaki papatyalarla ilgilenmeye başladım. Papatyaların fotoğraflarını çektikten sonra denizle birlikte ne güzel görüneceklerini düşünüp değişik açılar aradım, bulamadım. Ve şeytana uydum, papatyaların en güzellerini kopardım, bir demet yaptım.

Bir elimde papatyalar diğer elinde fotoğraf makinesiyle denize yaklaştım. Puslu gökyüzünü, denizi, dalgaları, çakılları papatyalarla aynı kare içine alacak fotoğraflar çektim. Şimdi fotoğraflara baktığımda keşke daha özenseydim ve daha çok çekseydim diyorum.

Fotoğraf çekimleri bitince papatya demetini dalgaların ulaşacağı bir yere bıraktım. Az sonra güçlü bir dalga geldi, papatyaları aldı, denize çekip, kıyıya bırakarak onlarla oynadı. Başka bir güçlü dalga kıyıya çakıl taşlarının üzerine bıraktı. Papatya, kimbilir kaç gündür izlediği, belki hayran olduğu dalgaya, dalga da her gidişinde gördüğü papatyaya kavuşmuştu. Sahilden ayrıldığımızda papatyalar çakıl taşlarının üzerinde solmuş bekliyorlardı.

Bunları okuyunca sanmayın başka hiç çiçek kopartmadığımı. Çiçekler gerektiğinde kopartılmalı, sonunda doğru yere ulaşacaksa.