Para Ateştir Dokunan Eli Yakar

"Para ateştir,  senin olmayan para elini yakar". Yıllar evvelinde böyle söylenmişti bize.

Çalıştığım kurum para müessesesi, işe başladığımın  ilk günleriydi. Veznenin bitişiğinde tasarruf mevduatı bölümünde gişe memuresiydim.

Orta yaşlardaki tecrübeli müdürümüz,  tüm personelin  duyacağı yüksek sesle (güya)  veznedara sesleniyordu: Para ateştir, dikkat et, senin olmayan para elini yakar...

Yıllardır bu sözü  hiç unutmadım, iyi ki unutmamışım zira  yaşantımın sağlam  ana çizgilerinden oldu. Bu yüzden kendime ait olmayan,  başta para olmak üzere hiçbir şeye elimi uzatmadım.

Sonraki yıllarda biraz daha kavram genişliği yaparak  "içinde emeğim olmayan bir şeyi" de kabullenmedim.

Biliyorum ki, bugün el yakan başkalarının parası, ilerdeki yıllarda vicdanı da yakacaktı.

Yanmanın gereği yoktu, bütün mesele hesabı iyi yapmaktı;

Yetinmek güzel bir duyguydu, insana huzur veriyordu. Aksi durum çok vahim sonuçlara götürebilirdi çünkü  isteklerin sonu yoktu.

Mantık daima ful çalışmalıydı:  Önem sırasını saptırmadan.

Harcamalarda, ihtiyaçların temininde önem,

Vakit nakit (para) olduğuna göre vakti kullanmada önem...

VS......

Öz olarak:

Başkalarına ait olan PARA  ve benzeri mal-mülk gibi değerlere el uzatmayalım, ÇALMAYALI,

Ömrün en kıymetli hazinesi ZAMAN olduğuna göre BAŞKALARININ  ZAMANINI DA ALMAYALIM.

Selam ve sevgilerle,

Yurdagül Alkan.