Para Kaybeden ve Bulan Yok

Kimse parasını kaybetmesin biz de bulmayalım da önceden çok oluyordu.

Her yere yürüyerek giden ben bir de kaldırım taşlarını sayma huyum olunca pek bir nimetlendim bu konuda.

Hatta bir ara geçimimi bundan sağlarım diye düşündüm bile.

Bırak bulduğunu aldığını bile vermeyen ben kısmetli de olunca…

Yokluk zamanıydı artık ihtiyacım yok; hatta bulduklarımı yerine bıraksam diye düşündüm bile.

Ben iyi şeyleri sadece düşünürüm, bu konuda hiç icraatım yoktur. Yaptıklarıyla değil davranışlarıyla iyi olan biriyim; mesela bu yaşıma kadar kimsenin ayağına basmadım.

İhtiyacım yok ama alışkanlık işte; belki para bulurum diye yine yürüyor yine yere bakıyorum. Hâlbuki bulsam almayacağım; olsun bulayım da.

Ama yok… Kimse parasını kaybetmiyor.

İnsanlar bilinçlendi.

Yürümüyor araçla gidiyoruz.

Ve para taşımıyoruz, kredi kartı.

Aslında;

Cüzdan taşımıyoruz.

Elbiselerimizde cep yok.

Kalabalık kargaşa arttı, insanlar daha dalgın ve unutkan.

Ama işte yine de parasını kaybeden ve para bulan yok.