Paradoksal yaşamlar

Paradokslarla yaşamaya alıştım. 

Özgür yaşamı seçtiğimden beri yasaklanmak istiyorum. Şiddetli yasak arzum, manastıra kapanmış bir keşişin kırbacını andırıyor. Her kaygısız ve sorumsuz davranışta orda durmalı. Bana, kendim olmam gerektiğini hatırlatmalı. 

Komik biliyorum ama birbirimizi kandırmayalım… 

Hayat, tüm şehveti ile yatağa boylu boyunca uzanmış ve özgür düşüncelerimizin tüm fantezilerine açıkken, bizler zayıf karakterleriz. 

Bizler… 

Kendi çapında bilinçli... 

Bir grubu yoluna işgüzar olarak devam eden… 

Sosyal yaşam yiyicileri, içicileriyiz. 

Birbirlerinin kaynaklarından en üst seviyede faydalanmak için derin arzular barındıran komün yaşam grubuyuz. 

Biz, büyük balık sevdasında okyanusların yolunu tutuyoruz. İhtişamlı teknelerimiz ile kıyıdan gitgide uzaklaşıyoruz… 

Küçümsediğimiz, o mütevazı balıkçı sandalları ile kıyılarda köyler kuruluyor. 

Bir harç daha karılıyor. 

Bir tuğla üst üste koyuluyor. 

Bir adam terliyor. 

Ve bir kadını var. Terini silmeye hazır. 

Avlusunda uçurtmalar, çiçekler, böcekler ve çocuklar… 

Paradokslarla yaşamaya alıştım. 

Büyük hayaller peşinde koşarken, basit gördüğüm yaşamlara olan hayranlığım giderek artıyor. 

Bilgi peşinde koşarken, cehaletin mutluluğuna özeniyorum. 

Cinsel açlığımı bastırırken, bir kadının mutsuzluğunun parçası olmak istemiyorum. Tüm oyunlarımızın ardından, yine de bir başkasına çok özel olabilmesini istiyorum. 

Hiçbir inanç sisteminin kaidesini tam anlamıyla yerine getirmiyorum ama yinede inancın; insan doğasının mutlak parçası olduğunu ve gerekliliğini sonuna kadar savunuyorum. 

Paradokslarla yaşamaya alıştım ve özgür yaşamı seçtiğimden beri yasaklanmak istiyorum.