Parklar bomboş aşklarla doludur

Parklar, bomboş aşklarla doludur. Es kaza başa gelmiş ve çekinceli, sakıncalı bir sürü boş aşkla. Biraz salıncak, biraz kaydırak, hafifliği tartışılır tahterevalli, zeminde bastıkça çatırdayan bir avuç kum çakıl tuz buz.

Ismarlama aşklar, içi boşaltılmış parkların esiri gibidir. Ya da parklar içi bomboş aşkların hapishanesi. El ele diz dize geçmiş zamanlar silsilesinden ve mekanik med cezirlerden geriye kalanlar bu hapishanededir. Çok aşksız çok yan yana duran yıldızların ışığındaki yanıp sönme gibi alarm vermiş ilişkiler yumağıdır gelip geçen zaman. Ama bunu gören gözler bilinçli körler ellerinden tutarlar mahkumların. İlerde onlar da gardiyan olsun diye bomboş aşklarla dolu parkların. Onlar ki yani çocuklar, monotonist akımın öncüleri ailelerin kader mahkumları gibiler.

Parklar misyonunu değiştirdi ve sevgili el ele diz dizeliği veya cıvıltı sesleri eşliğinde oynayan, pusetinde keyif yapan çocuk neslini değil, zavallı aşk mahkumlarının hapisanesi oldu. Boş gezen, bomboş bakan gözlerle çocuğunu izleyen anne, artık aşkının meyvesine odaklanmış değil. Bu kader hapisanesinde " Akşama ne yemek yapsam " ı, ya da " Başım ağrıdı artık, hem dizimi kaçıracağım gidelim burdan " ları düşünmekle oturmakta. Bu yüzden parklar bomboş aşklarla, es kaza çekincelenmiş sakıncalanmış bir sürü minikle dolu. Tahteravallide oynayan bu afacanlar silsilesi annesinin dizisinden bir kaç dakika daha çalarken, hayata nasıl geldim demeden yaşayıp gitmekte. Park onun hapisanesi iken mahkum olmaktan haşa huzurda memnun, üstünü başını salıncak yağı ile süslemekte. Anneler ve Babalar da son sürat devam etmekte her parka bir mahkum kampanyasına. Ne diyelim? Bravo...

Saygılar Mahkumlar ve Gardiyanlar...

(Nonethelessh – 15.04.2006 – Cumaertesi – 19.15 Gününde yazıldı ve eklemeler 01.11.2006 Çarşamba günü saat 16.22'de yapıldı.Resmi de bizzat ben çektim...)