Parmaklıklara sızan güneş

Yüreğime su serpmek istiyorum. Zifiri karanlıklara gömülü, geceyi yaşıyorum. Bir elin, elime değeceği vaktin parmak hesabını yapıyorum. Günü, tarihi unutuyor; geçmişin bendeki taze anılarını hatırlıyorum. Düşünüyorum.

               Yoruluyor; gözüm açık, kesik kesik uykulara dalıyorum. Uyandığımda ateşler içinde kalıp terlemiş, kötü bir rüya gördüğümü anımsıyorum. Belli belirsiz hatırlamaya çalışıyorum. Kafam uyuşuk, parçaları birleştiremiyorum. Anlam veremiyorum. Tekrar uyumaya çalışıyorum. Sevdiklerimi düşleyerek, yastığa başımı öyle koyuyorum.

               Uyanıyorum. Gözlerimi ovuşturarak etrafa bakınıyorum. Karanlık, çerçevedeki resimlere bakmama engel oluyor. Saatlerin vakitsiz olduğunu düşünüyor, kafamı tekrar yatağa gömüyorum. Sağıma dönerek dualarımı okuyor, bir yandan da duvara boş gözlerle bakıyorum. Kapısını çalıyorum. Sert, katı, soğuk… Soluma dönüyorum, uyku sarhoşluğu üzerimizde geziyor. Başucumdaki üç, beş roman ve öykümdeki kahramanları düşünüyorum. Onları yaratmamdaki en önemli kişiyi hatırlıyorum. Onu düşünüyorum. Dudaklarımı büküp, içimden bir of çekiyorum. Üzülüyorum.

               Buradaki yüzlere bakıyorum. Hepsi masum, hepsi suçsuz. Buradan çıkınca isteklerini biliyorum. Güzel şeyler, mutlu oluyorum. Öylece bakıyorum. Derinden derine dalıyorum. Kendi isteklerimi hatırlıyorum. Amaçlarım, hedeflerim aklıma geliyor. İçime yaşama sevinci doğuyor birden. Küçük bir çocuk gibi yüzüm yumuşuyor. Bundan hoşlanıyorum.

               Uyanıyorum. Bahar gibi bir güneş doğuyor yüksekten, sıcacık. Gözlerime vuruyor. Kırpıştırarak bakıyorum. Günaydın yeni gün diyerek, çayın suyunu koyuyorum. Kimi hala uyuyor, kimi kalkmış bulmaca çözüyor. Güzel bir kahvaltı masası hazırlıyorum. Herkes oturuyor. Güneşe gözlerimi yumarak bakıp, ışınlarının yüzüme vurması beni canlı kalıyor, eğlendiriyor. Günlerdir üzerimizde dolaşan kara bulutları bugün dağıtıyor. Kapılar açılıyor, vadelerimizin sonuna geliyoruz. Zamanı gelen, benimle beraber dört can arkadaş, bavulumuz elimizde çıkıyoruz. Güneş, yağan yağmurlardan sonra ilk defa bugün yüzünü bize gösteriyor. Kurtuluşun, özgürlüğün habercisi gibi içeri sızıyor belli etmeden. Uğurlamaya geliyor. Derken parmaklıklar açılıyor, esareti artık arkamızda bırakıyoruz. Son defa arkama bakıyor, sessiz bir veda ederek yine gülümsüyorum.