Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

30 Ocak '08

 
Kategori
Anılar
 

Parti bıyığı

10 parti bıyığı

Bir gün annem bakkala gitmemi istedi. Bir kilo bisküvi alacaktım. Herkesce pahalı sattığı bilinmesine rağmen ben yine Yaşar Bakkal’a gittim. Çünkü onda Pepsi gazozu vardı. Birçok arkadaşım sarı, siyah, Fruko diye adlandırırdı bu gazozları ama bu Pepsi bir başka güzeldi. Yaşar Amca eline kese kağıdını almış, bisküvileri büyük kutulardan doldurup tartıyordu. Ben de içtiğim Pepsinin kapağının altındaki mantarı çoktan çıkarmış başka kapak var mı diye soruyordum bile. Kapaklar çok değerliydi, mahallede lig denirdi onlara.

Birkaç değerli kapakla birlikte eve döndüğümde babamla annem dışarı çıkmak için hazırlanıyorlardı. Sanırım hasta ziyaretiydi, bir sürü yiyecek almışlardı yanlarına. Babam için çok erken bir saat olmasına rağmen beni de yanlarına aldılar. Eniştem ve halam da kendi arabalarıyla bize eşlik ediyorlardı. Annemle babamın yoldaki konuşmalarından anladım; Refik Amcalara gidiyorduk. Bu iyi bir şeydi. Onların erkek çocukları vardı, oynayabilirdim. Fakat bir süre sonra sevincim korkulu bir merağa dönüştü. Onların evlerine bomba atılmıştı. ””Kim ölmüş?”soruma annemin sasılanma cevabı ile sustum.

Abidinpaşa’da gecekonduların arasında bir mahalleye geldik. Annem, halam ve Zeliha Yenge sarılıp ağlaştılar. Babamlar daha ciddi konuşuyorlardı. Hatırladığım kadarıyla bu tek katlı gecekondunun köşe duvarları yıkılmış, evin bir bölümü tamamen sokağa açık olmuştu, mutfakta her şey birbirine girmiş yerdeydi. Komşu evin mutfak duvarı da yıkılmış, ikisi bir bölümmüş gibi gözüküyordu. Babamın hiç kimsede rastlayamayacağım iyimserlikle burada şükür tüp patlamamış dediğini duydum. Eğer tüp de patlasaymış çevredeki birçok ev de yıkılırmış. Büyükler ne yapacaklarını konuşurken ben bahçede plastik arabasını oynayan Abdullah’a eşlik etmeye başlamıştım bile.

Halamla annemin ısrarlarına rağmen evlerini bırakmadılar. Eşyalarını toplayıp komşularda kalacaklarını belirtince biz geri döndük. Babamla eniştemin konuşmalarından anladığıma göre bomba yanlışlıkla atılmış olması gerekirmiş. Refik Amca’nın hiçbir parti ile işi olmazmış, fakat yanlışlığın sebebi Refik Amca’nın bıyıkları olabilirmiş. Bıyık yüzünden niye bir insanı öldürsünler ki? Herkesin bir bıyığı vardır zaten. O gün merakımı gideremedim.

Bıyık araştırmalarım birkaç gün sonra sonuç verdi. Hatta fazladan da bir şey öğrendim: Kominist.

.Kominist çok basit bir şeydi; eğer birisi solcu ve fakülte talebesi ise kominist oluyordu. Çünkü kominist denilenlerin hepsi fakültede okuyordu. Bir abi ya da amcanın bıyıkları aşağı doğru ise ya koministli ya da köpekçi. Demek ki böyle bıyıklı birisi beni yakalarsa hemen “ben koministim” diyebilirdim. Kominist ise bana “Aferin”derdi. Eğer köpekçi ise sorun yoktu , onlar parti tutmayan hayvanseverlerdi. Yani iyi insanlardı. Zaten bu kavgaları hep sağcı solcular yapardı, onlar hiç karışmazdı.

 
Toplam blog
: 20
: 470
Kayıt tarihi
: 18.01.08
 
 

1970 Ankara doğumluyum. Sırasıyla İltekin İlkokulu, Cebeci Orta Okulu, Ulus Teknik Lise' sini bitird..