Paşakapısı Cezaevi'nde

Paşakapısı Cezaevi;
Ağırdan kapatırken demir kapılarını,
İçeride
Kader ağlarını örüyordu.
Burada
Hiç kimsenin farkı yok
Herkes birbirinin aynı. 

Akşam,
Çökerkerken bütün ağırlığı ile
Üzerimize,
Düğümlenir nefeslerimiz,
Gözbebeklerimizde.
Susar zaman, konuşamaz.
Çaresizliğin elinde paslı bıçak.
Yüzer derilerimizi, acımaz. 

Bir gelir
Bir gider anılar.
Gecenin geç saatleri,
Duyulmamış havaları çalar.
Sıcaklığını hissederim;
Karantina üst koğuşunun.
Gönül ister ki,
Suçsuz olalım.
Paşakapısı Cezaevi,
Anılarımızda tatlı bir ıslık çalalım.........