Pastadan Atatürk çıkınca!...

Milliyet'in haberine göre, İstanbul Valiliğinin hazırladığı Cumhuriyet kutlamalarında, modacı Faruk Saraç'ın tasarladığı "cumhuriyet pastası" nın içinden Atatürk maketi çıkıyor.

Cumhuriyetin banisi olması dolasıyla, 86. doğum gününde Cumhuriyet, kurucuyla birlikte anılmak isteniyor, böylece... Türkiye gibi, "asık suratlı devlet" anlayışıyla yaşamış bu ülkede, devletin "asık suratını" temsil eden CHP'nin Bursa milletvekili Abdullah Özer, bu duruma çok kızıyor.

Bununla ilgili bir soru önergesi hazırlayıp İçişleri Bakanına sunuyor. Atatürk'ün böyle pastadan çıkmasının doğru olmadığını düşünüyor Sayın Vekil... Dahası, bunun Atatürk'e yapılmış bir hakaret olduğunu, aslında için için Atatürk cumhuriyetini yıkmak isteyenlerin bunu yaptığını da düşünüyordur kesin!!...

Böyle bir manzaradan bu sonuçları çıkarmak için, öncelikle CHP'li olmak gerekiyor. Atatürk'ü insan olmaktan çıkarıp kendi iktidarlarına dayanak olan bir "put" haline getirmek fikri ve uygulaması CHP zihniyetinin eseridir çünkü... Bu yüzden, Atatürk sanki bu dünyada 57 yıl ömür sürmemiş, herkes gibi ağlayıp, herkes gibi gülmemiş bir insan değil de, bir resimden ibaret olan "ikon" olarak yaşatılmalıdır ki, CHP'nin "eli deynekli" devlet anlayışı da yaşayabilsin...

Bu olay bana Hz. Ömer'in kendisi hakkında anlattığı bir hatırayı hatırlattı: Hz. Ömer, Müslüman olduktan ve Müslümanların halifesi olduktan sonra, cahiliye dönemi ile ilgili olarak şunu anlatıyor: "Cahiliye dönememizde bir sefere çıkacağımız zaman, helvadan putlarımızı yapar yanımıza alırdık, bizi korusunlar diye.. Sonra da karnımız acıkınca onları biz güzel yerdik.. Bunu hatırladıkça hep gülerim.. Bir de, küçük kızımı cahiliye geleneği olarak diri diri toprağa gömmek için mezar kazarken, kızım "babacığım çok terledin" diyerek alnımı silmişti; ben de sonra onu diri diri gömdüm.. Bunu hatırladıkça da hep ağlarım"

Halife Hz. Ömer'in bu anısını bilmeyen yoktur. CHP'nin Atatürk'le ilgili olarak yaptığı da Hz. Ömerin hatırladıkça güldüğü ansına benzemiyor mu? Son yıllarında Atatürk'ü hayattan soyutlayıp Dolmabahçe'ye mahkum eden bu zihniyet, onun ölümünden sonra sürekli onunla beslendi..

Aynı tepki Can Dündar'ın "Mustafa" adlı filmine de gelmişti. Çünkü Can Dündar, CHP'nin iktidar dayanağı olan bir "ikon" dan değil, ülkesi için mücadele ederken, bazen üzülmüş, bazen sevinmiş; bazan gülmüş, bazen ağlamış; bazan korkusuz olmuş, bazen korkmuş, kanlı canlı bir insandan söz ediyordu. İnsan olan Mustafa Kemal'i anlatıyordu.

CHP zihniyetini korkutan da bu olmuştu. Sanki, Atatürk insani yanlarıyla- belki zaaflarıyla- anlatılırsa bu milletin ona olan saygısı azalacakmış gibi..Aslında, mesele bir paradigmanın çökmesini engellemekten başka bir şey değildi.

Aynı "hassasiyet" yine ortaya çıkıyor. Nasıl olur da, Atatürk resmini pastadan çıkarırsınız!?

Bu sözüm ona Atatürk korumacılığının bir anlamı kalmamıştır artık. Nasıl "cumhuriyet" sadece sizin cumhuriyetiniz değilse, Atatürk de sadece sizin Atatürk'ünüz değil.. Bu ülke insanı, Cumhuriyetine sahip çıktığı gibi, onun kurucusuna da sahip çıkmışıtır, çıkıyor...

Bir farkla ki, bizler bir insana saygı duyuyoruz; siz bir puta!.