Pastel Sevdaların Gökkuşağı Açmazı...

“Tanrım! bağışla beni…” diye bağırıyor kadın kendinden içine doğru
Ve şeytan diş izini bırakmış geceye/ gece kanıyor
“Aşkın diliyle mi, aşkın diniyle mi?”
Soruyor zaman tellallığı yapan
Ortada bir ganimet ve gece kadar çıplak kurban
Tahrik gücü yüksek bir enerji havada
Yalandan bozma hikayeler masada
Ve tanıdık bir adam
Gözleri
Elleri
“hep benim” kibirleri
Suya düşüyor en sonunda bu bilindik halleri
Ve suya maya çalıyor kadın
Ahhh! Kadın
Aptal kadın!
Hala varken fırsatın…

İnci bir gerdanlığın kopmuş taşları gibi
Dağıtıverdi tellal içinden geçenleri
Zaman şimdi sokaktan gelen çocuk sesleri
Elleri oyun kiri
Sırtı terlemiş ebe olmaktan
Korkmuyor yine de yakalanmaktan
Gözlerinde bir okyanus taşıyor
Avucunda batıyor güneş /o koşuyor
“düşeceksin” diyor annesi, “düşecek ve ağlayacaksın”
Duymuyor
Ahhh! Çocuk
Gülen çocuk
Ağlayan çocuk
Hala varken fırsatın…

Saat kadranında seğiriyorken zaman
Selamlıyor adam döngüsünde yitirdiği tüm anıları
Gözlerinde kış uykusu ağırlığı
Ki takılmış ağına ela renkli bir sevda
Yağmur yağıyor
Adam telaşlı
Dalıyor pasaja
Dalıyor ömür boyu hummalı bir bakışa
Dilinde eskimeyen bir şarkı
Unutmuyor hayaletli o parkı
Ahh! Adam
Yalnız adam
Sevimsiz adam
Hala varken fırsatın…

Bu pastel sevdaların gökkuşağı açmazı
Hep altından geçerken kaçırırız fırsatı.

Sevgi Dündar....Haziran2010