Patasana

Şu an itibariyle, okuduğum kitaplar arasına bir yenisini daha ekledim. Sakın aklınıza "diğerleri eski mi?" sorusu gelmesin. Hayatımın herhangi bir döneminde satırlarında gezindiğim, duygulandığım, derin düşüncelere daldığım her bir kitap benim için taptazedir. Özeldir.

Gözlerimin satırlarını öptüğü kitapları, yıllar geçse de unutamadığım ve aynı keyifledinlediğim şarkılara benzetirim. Her birinin yeri başkadır sinemde. Ne de olsa; nuhumun kapısından geçmiş bütün kitaplar önce hür irademin zilini çalmış ben de zevkle içime kabul etmişimdir.  Laf aramızda "Ne zaman gelirsen gel başıma taç olursun. Sen benim eski değil eskimeyen dostumsun" şarkısını da kitaplara çok yakıştırıyorum. Çünkü; onlar da en vefalı dostlarımızdandır.

Evlerimizde satın aldığımız veya bize hediye edilen pek çok edebi eser mevcut . Onlar için, okuduktan sonra resmi evraklar gibi arşiv veya imha işlemine tabi tutulacak denseydi ne yapardık?  Mesela: "oku, bir yıl sakla ve sonra hemen kırp. Beş yıl sonra yok et. On yıl sakla ya da daha uzun süre muhafaza et" gibi. Düşündüm de ne kadar zor karar verilirdi. Tut ki böyle bir mecburiyet doğdu o vakit ilgiyle takip ettiğim, kalemini ve kişiliğini çok sevdiğim yazarların eserlerinin üzerine"sonsuza dek sakla"  kaşesi yaptırıp, bütün gücümle basardımherhalde. 

 İlgiyle takip ettiğim yazar Ahmet Ümit'in romanları da benim için hem kütüphane raflarımda hem de zihnimin kayıtlarında ebediyete kadar saklanacak değerdedir.İlk okuduğum kitabı "Bir Ses Böler Geceyi" bizzat kendi elinden imzalı aldığım için ayrı bir kıymetlidir. Daha sonra Şeytan Ayrıntıda Gizlidir, İstanbul Hatırası derken Patasana girdi hayatıma.   İnşallah en kısa süre içerisinde Beyoğlunun En Güzel Abisi'ni de okuyacağım.

Çok uzun olmasına rağmen çok kısa sürede bitirdim Patasana'yı. Harika bir kurgu, edebiyata hakkını veren bir üslub, akıcı dil ve sürükleyicilik gibi unsurlarıyla oldukça başarılı bir roman. Geçmişle bugün arasında  yumuşak bir geçiş yapmış yazarımız. Aslında okuyucuya yansıyan; insanoğlunun yüce bir varlık  olarak ön plana çıktığı canlılar aleminde pek de  masum olmadığının çarpıcı yüzü. Terör, cinayetler, savaşlar geçmişin olduğu gibi geleceğin de kabusu olmaya her an her dakika aday. Teknolojiye ayak uydurmaya çalışırken ayakta zor duran  erdemli insan kavramını da bir kez daha düşündürdü bana bu eser.

Saray Başyazmanı Patasana'nın tabletlerindeki samimi itirafları ile Gaziantep yakınlarındaki arkeolojik kazıdan eski uygarlıklar hakkında bilgiler alırken insana dair de pek çok gerçeğe ulaşıyoruz.Aşkı, kıskançlığı, asırlara taşınan kini, ayrımcılığı, yalanı, liderlik duygusunu, mertliği, namusu, dostluğu, düşmanlığı, gönülden bağlılığı daha pek çok insani değeri sorgulamamızı sağlıyor.

Gaziantep'i daha önce hiç görmedim ama Patasana sayesinde güneşini, toprağını, Fırat'ı, insanını, yemeklerini tanıdım ve içimde hissettim. Esra'yı, Elif'i, Yüzbaşı Eşref'i diğer bütün karakterleri Patasana'yı bana benliğimde yaşattıkları ve iz bıraktıkları için çok sevdim.

Teşekkürler Ahmet Ümit. Hayatımdan bir Patasana geldi ama henüz geçmedi etkisi. Daha nice eserlere.

Aysel AKSÜMER