Patates oyunları 4 (Tohumcu bakışı)

Ülkemizde tohumluk üretiminden kullanılan tüm çeşitler yurt dışından Hollanda, Almanya, Fransa gibi ülkelerden ithal edilen çeşitler.

Yurt dışından gelen çeşitler ülkemizde 1 defa çoğaltılıp çiftçilere satılıyor. Çiftçilerde bu sertifikalı tohumluk yumruları kullanıyorlar.

Fakat sertifikalı tohumluk yumru kullanım oranı iyimser bir tablo ile maksimum %30’larda.

Geri kalan tohumluk ihtiyacı çiftçiden çiftçiye 2.3. ve hatta 4. defa tekrar tekrar dikilen yemeklik yumrulardan karşılanıyor.

Çiftçiye yurt dışından gelen tohumluğun 1 tonu 1300-1500 Euro’ya satılıyor (1300x 3.35 Tl: 4355 Tl). Bu üretici için yüksek maliyet demek. 1 ton tohumluk patates 3 dekar alan dikilir. 3 dekardan 4 tondan 12 ton ürün elde edilir ve bu yıl olduğu gibi iyimser olarak 50 kuruşa satılsa 6000 Tl para demektir ki sadece tohumluğa 4355 lira verdiği düşünülürse, çiftçi diğer çiftçiden tohum almaya mahkumdur.

Türkiye’ye yurt dışından gelen tohumluk yumrular Nevşehir, Sivas ve kayseri gibi illerde rakımı 1500-1600 metre olan bölgelerde üretilir ve üreticiye satılır.

Bu üretim bölgelerindeki en önemli sorun ise tohumluk üretimi yapan tohumcu firma ile çiftçinin tarlasının yan yana olması ve üreticinin 3. dikim yaptığı tarladaki görülebilecek hastalık ve zararlıların tohumluk üretim patateste bulaşıklığa neden olabilmesi. Sonuçta da kalitesi düşük patates tohumluğu elde edilmesi ile üretim yapılıyor olmasıdır.

İthal tohumluk yerine yerli çeşit geliştirme çalışmaları son 7-8 yılda yapılıyor ama şimdilik piyasa söz sahibi olmuş bir yerli çeşit yok. Gelecek 5 yıl içinde yerli çeşitler piyasada etkin olabilecekler.