Patlıyorsun

Güzeldi, gerisi yarına kalsın, dedin ve yatağına....

Uyuyacaktım. Ben hemen uykuya dalanlardanım. Tam dalacaktım....Gelen giden mi oldu? Burnum doldu, patlayacak gibi doldu?! Sonra kulaklarım, sonra başım, sanki başım şişti, şişmeye devam etti...Patladım deme sakın!

Patlıyorum sandım.

Patlamamalısn! Sanki biri başımı suya soktu, daha daha dibe, başım şişti şişti şişti, her şey bitti derken...Eeeee...Patladığımı düşündüm, her yere dağıldığımı; ama patlamamıştım, nefes nefese, evet, yaşıyordum!...

Yaşadığın için mutlusun.

Yaşıyordum ama gece uzundu, sabah sanki....Çıksaydın yataktan, balkona çıksaydın, şöyle derin derin nefes alıp....Burnum hala dolu doluydu, dolu dolu nefes alamıyordum, keza başım şişti henüz, iniş yok, patlama duygusu yapışmıştı bana.

Odanın camı açıktı, o köpeğin uzun uzun ulumaları daha da şişiriyordu beni.

Biliyordum, bir şey olacaktı, o bir şey olurken genellikle gece olurdu ve geceydi; ve genelde insan yalnız olurdu ve yalnızdım; ve genelde insan zayıf bir anında yakalanırdı ve zayıf bir anımdaydım. Anında ruhumu değiştirmeliydim.....

Önce sola, sonra sağıma döndüm, sıkı sıkı yumdum beni, daldım derinlerime, bir uğultu, sanki içimde şelaleler....Dün gece bir ara şimşekler çaktı, dolu dolu yağmur yağdı, gök güm güm gümledi, duymuş olmalısın.

Ben bende gümlüyordum!

Sonra sabah oldu ama....Haklısın, sonra baktım sabah olmuş! Kendime şöyle bir aynadan baktım, öyle bir aynadan, gayet BEN görünüyordum, şişleri inmiş, patlamaktan uzak bir ben! Ama yine gece olacak, ortalık kararacak! 

Bu defa hazırlıklıyım, aynı şeyleri yaşarsam, ondan önce ben patlarım.

Ş.Y.