Pazar Neşesi (İtfaiyecilik Diye)

Orta yaşlı bir kadın...


Başı sargılar içerisinde olup yalnızca gözleri ile burnu görülebilen şirin ve güzel bir çocukla beraber, halk otobüsünde gitmektedir...


Lâkin, çocuk aşırı yaramazdır ve yerinde rahat durmaz bir türlü...


Çocuğun mütemadiyen kaynamasına...


Karşısındaki adamı çimdiklemesine...


Pencerenin perdesini indirip kaldırmasına ve bunlara benzer sonu gelmeyen yaramazlıklara sinirlenen kadın, "yerine otur artık seni yumurcak" diyerek kafasına şaplak vura vura çocuğu azarlayıp dururken...


Yolculardan biri dayanamaz ve hanıma dönerek...


"Sen ne insafsız, ne vicdansız, ne katı yürekli bir kadınsın böyle hanım!.. Zavallı, hasta, yaralı bir çocuğun başına, nasıl öyle acımasızca vurabiliyorsun?.. Sende biraz olsun merhamet denilen şey yok mudur?.. Susayım dedim, karışmayayım dedim ama dayanamadım artık!"


Azarı yiyen kadın, başını sağa sola sallayarak...


"Aman beyefendi, bende merhamet olmaz olur mu?.. O yumurcağın başında, öyle sandığınız gibi yara mara filan bir şey yok... Bu benim yarımakıllı, evde çocuklarla itfaiyecilik oynarlarken kafasına lazımlığı geçirmiş... Bir türlü çıkaramadık!.. Şimdi onu kestirmeye götürüyoruz... Yolda sokakta elâleme kepaze olmayalım diye de başını sarıp sarmalayıp, bu halde yola çıkardık.



.......................................................................... MUTLU PAZARLAR ................................................................