Pazar pazar

Sabah eski bir arkadaşla buluşmak için erken kalkılır. Sabahın körü...İstiklal sokakları sakin, güneş tatlı tatlı ayaklarımızın ucunda dans ediyor. Mis gibi kahve kokusu gittikçe yaklaşıyor. Ardından da keyifli sohbet. Yalnız bir tespit yanımda benden başka biri daha olduğunda benliğim beni terkediyor. "Biri varsa yanında ben yokum dostum !" der gibi

Eski defterler açılınca biraz canım sıkılıyor. Neden sanki o defterler kapanmaz ki bir türlü!? Zaman aşımına bile uğramıyor! Konuşuyor da konuşuyor eski dost. Sırtımda gülle gibi çanta! Benliğim de böyle zamanlarda tek bırakınca beni esir oluyorum karşımdakine ne yazık ki!

2 saat oturarak geçirdiğimiz sohbetin üstüne bir saat ayakta vaaz dinlemek? İçimden bir ses bu cezayı bile bile çekmekte olduğumu söylüyor. İçimdeki ses konuşunca eski dostun dediklerini dinlemek de epey zor olmaya başlıyor haliyle...

Konuyu bineceği otobüse getirebilme şansı doğuveriyor sohbet içinde. Şu dilin kemiğinin olmaması ne güzel :)

Hava sıcak uzun ağaçların gölgesinde tatlı bir rüzgarla yürümek keyfine ulaşıyorum. Planımın tam 1 saat gerisindeyim. Malum ayaktaki vaazı katmamışım plana! Ulaşılacak yere ulaşılmış masaya kalem ve defterler dağıtılmış güzelim kahve yudumlanmış durumda an itibarı ile :)


http://mochalatino.blogspot.com/2011/08/14082011.html