Pazar sohbeti…

Allah, rahmetinin bolluğunda onu çokça yararlandırsın, Rahmetli, yazarların başı, üstat, <ı>"Şeyh-ül Muharririn" unvanını taşıyan tek yazar Burhan FELEK’in[1] gazetesindeki köşesinde, Pazar günleri yazısını iple çekerdim. O gün Üstat, sohbet yazısı yazar, mahallenin renkli kişilerini konuştururdu yazısında. Konuşmalar sohbet havasında verilse de, içinde haftanın genel yorumunu bulurdunuz.

Rahmetli Burhan FELEK, <ı>“Köşe yazısı” yazma sürecimde çoğu kez <ı>“Özendiğim” ama asla ulaşamayacağımı bildiğim bir hedef idi, ulaşamadım da tabi ki. Ayrıca <ı>“Ne haddimize” onun seviyesine ulaşabilmek. Profesyonellerin içinde bile henüz yok…

İşte bu duygular içine, sözüm ona, bir<ı> “Pazar Sohbeti” yazısı yazayım dedim. Ancak dediğim gibi, sadece özenti içinde…

<ı>X

“Kabağınız hayırlı olsun” (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=117267) yazıma, adaşım Sevgili Pirmete şöyle bir yorum göndermiş…

<ı>“Yerim ben o ampulü vallahülazim, citir citir yerim. Bekleyek görek üstadim, devran ne der.”

<ı>

Ben yazımda, millet olarak yediğimiz <ı>“Kabak”tan söz ediyorum, o bana <ı>“ampülü yerim” diyor. Tabi cevap verdim…

<ı>“Sevgili Pirmete... Şaşırmayasın... Yediğin "Ampul" değil, gabak gabak... Hem de "Sakız gabağı" ya...”

<ı>

Ayrıca da, yorumunu aynen verdim ki göresiniz diye, bilgisayarının <ı>“Türkçesi” de bozuk, o da ayrı bir sorun tabi…

Hani bir atasözümüz vardır <ı>“Cahil ile etme sohbet küstürürsün, cıncık ile g..t silme kestirirsin” derler. Sevgili adaşım Pirmete’ye önerim şu olacak: Sen en iyisi, yine kabak ye… Yumuşak yumuşak, rahat edersin. Ampul yersen nasıl olacak, sonra zahmet verir, keser be kardeşim.

<ı>

<ı>X

Yine dostlarımızdan <ı>Sayın Yıldız DEMİREL, bir e-posta göndermiş, içeriği aynen şöyle:

Başbakanımız; “Laikliğin güvencesi benim” demiş…

Kümese müdür aranıyormuş. Tilki de müracaat etmiş... Tilki'yi çok beğenmişler ve işe almak istemişler ve <ı>“Ne ücret istersin” diye sormuşlar…

Tilki; “Ben gülmekten söyleyemeyeceğim, artık siz ne verirseniz, verin” demiş.

Bileniniz var mutlaka, <ı>Sayın DEMİREL eczacı… Kendisinin Ankara’da bir eczanesi var Türkiye’deki diğer tüm eczaneler gibi, müşterilerinin Sosyal Güvenlik Kurumu’na ait reçetelerini de karşılıyor…

Gönderdiği fıkra, Türkiye’deki eczacıların içinde bulunduğu durumu anlatması bakımında son derece ilginç…

Yakında eczacılık yapmaktan vazgeçecekler…

Neden mi?...

Hükümetin uygulamalarında o kadar çok bıktılar, usandılar ve hatta ekonomik zorluklar içine düştüler ki, artık <ı>”Gülmekten” eczacılık yapmaya fırsat bulamıyorlar…

<ı>X

<ı>

Bugün sayfama bir mesaj aldım. Aynen şöyle…

<ı>“Bir yorumunuzu gördüm, tayyip erdoğana tayyip demek onunla çok samimi olduğunuzu gösterir, askerlik arkadaşınız mı merak ettim?”

Gayet <ı>“Şakacı” bir yorum… İçinde biraz da <ı>“Tahrik” var tabi. Yorumu gönderenin <ı>“Adı”na<ı> baktığınızda da zaten <ı>“Tahrik”i görüyorsunuz: <ı>41 guapot 41 milliyet blogun anarşisti!<ı>

Sanırım <ı>“Lise” öğrencisi veya yeni üniversiteye gidiyor. Hukuk öğrenimi almayı çok istiyor ve <ı>“Düzeyli eleştiriyi” çok sevdiğini kendi sayfasında belirtiyor…

Ben bu gençleri çok seviyorum…

Akıllarına geleni, düşündüklerini hiç çekinmeden, özgürce ve <ı>“Pat” diye söylemelerine, düzeylerine ve cesaretlerine bayılıyorum.

Bizler <ı>“Büyüklere saygı, küçüklere sevgi, akranlar ile de kavga” ederek büyütüldüğümüz için hep bugünkü gibi <ı>“Pısırık” kaldık…

Onlar, özgür bir şekilde yetişiyorlar(!) ve çok beğeniyorum. Arada bir de <ı>“dünyaya erken niye geldik” diye düşünerek kendim için üzülüyorum doğrusu…

Ha… Bu nazik mesaja ne cevap verdim, onu da vereyim değil mi? Dört başı mamur olsun…

<ı>“Hayır... Asker arkadaşım değil, benden yaş olarak çok küçük. Ayrıca benden "eğitim" olarak da büyük değil. En azından "Bey" diyebilirdim elbette. Ancak saygı duymaya mecbur olmadığım birisine de "Bey" demiyorum, o nedenle "Tayyip" demiş olabilirim. Ayrıca, yazılarımda kendisinden "Recep Tayyip Erdoğan" veya "Başbakan" olarak söz ederim. Beni "Merak" ve "Nezaket" çerçevesinde "Terbiye"ye davet ettiğiniz, uyardığınız için de ayrıca teşekkür ederim. Ama tavrımda bir değişiklik, ne yazık ki olmayacak. Size bu yaşınıza rağmen ve arzuladığınız "Hukuk" eğitimini almış bir evladın babası olarak ve "Mesaj"ınız için "Saygı"larımı sunuyorum...”

<ı>

İşte böyle…

Biz, sözüm ona büyükler bazen böyle <ı>“Terbiye” sınırları dışına çıkınca, gençler tarafında <ı>“Nezaket” kuralları içinde ve <ı>“Düzeyli” olarak uyarılıyoruz. Kendilerine ne kadar teşekkür etsek azdır.

X

Oldu mu <ı>“Pazar Sohbeti” gibi bir sohbet yazısı?

Neşeli <ı>“Pazar” günleri dilerim hepinize…

<ı>29 Haziran 2008

---

[1] 1889’da doğdu. Gazetelerde fıkra türünün bizde ilk temsilcisi olan Felek, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Ticaret Vekâleti’nde hukuk müşavirliği, liselerde öğretmenlik ve avukatlık, İstanbul Gazeteciler Cemiyeti Başkanlığı yaptı.

Gazeteciliğe Donanma dergisinde başladı, Tasvir-i Efkar’da (1918) spor yazarı ve foto muhabiri olarak çalıştı. Vakit, Millet, Yeni Ses, Milliyet ve Tan gazetelerinde fıkra ve mizahî hikâye yazarlığına daha sonra 29 sene Cumhuriyet gazetesinde devam etti, 1969’da 45 yılı dolduran fıkra yazarlığını ölümüne kadar Milliyet’te sürdürdü (1 Eylül 1969 – 4 Kasım 1982). 1974 yılında kendisine Şeyh-ül Muharririn unvânı verildi. 8 Mayıs 1980’de İstanbul Üniversitesi Senatosu’nun, “fahri doktorluk” ünvanı verdiği Felek'e, Fransa Hükümeti, ölümünden sonra, Legion d’honneur nişanını layık görmüştür. Burhan Felek, Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi Kurucu üyesi ve Başkanlığı görevini de yürütmüştür. 4 Kasım 1982 tarihinde 93 yaşında İstanbul’da vefat etti.

ESERLERİ:
Hint Masalları (Gezi yazıları,1944), Felek (1947), Vatandaş Efendi (mizah hikâyeleri, 1957), Eski İstanbul Hikâyeleri (1971),Yaşadığımız Günler (1974), Nasrettin Hoca (1982).