Pazarlarımı seviyorum

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...-

Nazım Hikmet

Ve bugün bende güneşe çıktım.
Yağan yağmurla sanki tüm tohumlar yeşile bürünmüş, yazın o sarı görüntüsüne inat korkusuzca içlerine girdim yeşilin.

İlk taşındığım da çocukların kara bir yılan görerek eve koşmaları geliyor da aklıma, yeşili daha bir fazla seviyor korkusuzca içine giriyorum yeşilin.

Hergün erkenden çıkıyorum evden, içim burkuluyor bunca güzeliği arkamda bıraktığım için, Bugün tadını çıkarmak gerek evde kalabilme özgürlüğünün. Gün benim güneş benim, Üst katımda ki komşumun 4 yaşında ki oğlu ile futbol oynuyorum. Çok keyifli imiş inanın. Ne kadar uzun zaman oldu bir topa şöyle gönlümce tekme atmayalı. Serhan da çok mutlu, çocuk kahkahaları atıyor, dün akşam da benim misafirimdi. Patates kızartması ve makarna sonrası birlikte oturduğumuz koltuukta kedi gibi sokuldu bana günün yorgunluğun da sızdı kaldı. Uzun zamandır konuk gelmemişti evime Hoşgeldin Serhan diyorum. Bir ara annesine gidebileceğini söyledim, bana baktı ve "Neden gidecekmişim ki" dedi. eee çocuk iyi teyzeden anlıyor değil mi ama.

Kokluyorum havayı, ciğerlerimi oksijen ile dolduruyorum, toprak suya doymuş, yaprakların üzerinde halen yağmur damlacıkları güneş ışınları ile mücevher gibi parlamakta.

Limonlar yeşil, yşil gülümsemede, mandalinalar adeta ağacın sarı liraları, bir karış ot bürümüş her yeri. Kapı önünden geçen dere tüm yaz boyu kupkuru idi, dün önünden geçerken sanki çağlayan misali çağıl çağıl dağdan koparak denize kavuşmak için sabırsızca akıyordu.

Bir bardak tavşan kanı çayımı alıp veriyorum kendimi güneşe.

Dün gümbür gümbür gürleyen ortalığı birbirine katan havaya inat güneş; galibi benim dercesine ısıtmada iliği kemiği.

Paylaşmak istiyorum görüntüyü, ilk defa kızıyorum kendime keşke kelebeğimi dinlese idim alsa idim o fotoğraf makinesini. Çünkü görmek gerek, hani şairin dediği gibi;

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
anlatamıyorum.

Orhan Veli Kanık

İşte böyle Hoca Nasrettin'in dediği gibi anlamayanlar anlayanlardan öğrensin. Paylaştım çıkıyorum güneşe ve yeşile.