Pazartesi sendromu yaşıyorum

Nedense hepimiz şu pazartesi sendromunu yaşıyoruz. Pazartesi sabahı kalkmak, işe gelmek ne kadar çekilmez geliyor. Aslında pazartesi de günlerden bir gün değil mi? Diğerlerinden niye farklı algıyoruz ki?

Haftasonunu rahat ve dinlenerek geçirince aslında pazartesi bir sendrom olmaktan çıkacaktır. Ama hafta sonlarını dinlenerek geçirmek yerine daha da yoruluruz. Bir hafta boyunca biriktirdiğimiz işleri iki güne sıkıştırırız. Yoğun geçen iki gün sonunda dinlemek istediğimiz o pazartesi günü yeni bir haftaya başlarız. İşin stresi hemen bizi kaplar. Kocaman bir hafta yine başlıyor diye düşünürüz. Bir haftanın çok yoğun geçeceğini düşünürüz. Kendimizi şartlamış bir şekilde başlarız. Bu da bize pazartesi sendromu olarak yansır.

Evde olmak dinlemek isteği bizi rahat bırakmaz. İşe gitmek eziyet gibi gelir. Çalışmayı mecburiyet haline getiririz. Yaşam şartları deriz. Maddiyat açısından daha rahat etmek, geleceğe güvenle bakmak için çalışırız. İçimizdeki rahat yaşam arzusu ve çalışma zorunluluğu çatışıp durur.

Belki de ülkemizde insanların mutlu olduğu işlerde çalışmaması nedeniyle sendromlar yaşıyoruz. Herkesin hayalleri ile çalıştıkları işler çok daha farklıdır. Şartlar gereği istediği işte çalışamaz. Çoğu zaman iş seçimi yapamayız. Şartları ve maddiyatı uygun olan ve bulduğumuz işleri tercih ederiz. Bu durumda iş bizi mutlu etmez. Çalışmak zorundayızdır. Ülkemizde bu kadar işsiz varken bulup da bunamamak gerekir değil mi? Gereklilik olarak yapılan bir iş ne kadar mutlu eder ki bizi?

Mutlu olduğumuz bir işte çalışsak pazartesi sendromu yaşar mIyız acaba? Bence yaşamayız. gerekliliğin yanı sıra bizi mutlu eden bir işimiz var. Mutlu olmak başarının birinci ilkesidir. Mutlu insan işine sahip çıkar. Çalışmak zor gelmez. Yaptığı iş onun hobisi gibidir. Hobilerimiz ile uğraşmak bizi mutlu eder. Sıkıntılarımızı unutturur.

Hayata gülen gözlerle bakmak, pazartesi sendromu yaşamamak için öncelikle işimizi gereklilik olarak değil de hobi olarak düşünmeliyiz. İşimizi sevmemiz lazım. Bu işi yapmak istemesek bile şu an bunu yapıyorsak en iyisini yapmalıyız. Keyif alamanın yollarını bulmalıyız. Yeni başlayan bir hafta bize yük gelmemelidir. Her doğan yeni gün güzellikleri getirir. Bu inançla haftanın güzel ve çok iyi geçeceğini düşünelim. Geçen zamanla birlikte hayallerimeze biraz daha yaklaştığımızı düşünelim. Pazartesi sendromundan kurtulmak yine bizim elimizde. Haydi yeni ve güzel bir haftanın iyi yönleri ile başlayalım güne. . .