Pedofiliyle yüzleşmeye hazır mıyız?

Ensar Vakfı'nda meydana gelen çocuk istismarı vakasıyla birlikte gözlerimiz pedofiliye çevrildi.

Nedir pedofili?

Pedofili ya da sübyancılık, yetişkin bir kimsenin ergenlik öncesi çocukları veya ergenliğe yeni girmişleri cinsel açıdan çekici bulması ve cinsel eğiliminin çocuklara yönelik olmasına neden olan psikoseksüel rahatsızlık. Bu durumdan muzdarip kişilere pedofil ya da sübyancı denir.(Vikipedi)

Gün geçmiyor ki bir çocuk istismarı davasıyla karşılaşmayalım. Ne oldu, ne oluyor toplumumuza? Kendisini savunmaktan aciz çocuklarımıza nasıl reva görebiliyoruz böyle ahlak dışı eylemleri?  Kim yapıyor çocuklarımıza bu vahşi eylemleri?

İncelediğimizde; çocuklarımıza bunları reva görenlerin ne acı ki çocuğun çok yakınında olan bir aile üyesi olabildiği gibi,  okulunda ya da kaldığı yurtta bir öğretmen, kur’an öğrensin diye gönderildiği camide bir imam olarak da karşımıza çıkabiliyor.

Son yıllarda internetin yaygın kullanımıyla birlikte istismarın daha ileri boyutta, çocukları önce kandırıp çıplak fotoğraflarını istemekle başlayıp sonrasında baskı ve tehditlerle bu masum evlatlarımızı porno ticaretinde kullanan ahlaksız yaratıklar olarak görebiliyoruz.

Güvenlik güçlerimizin takdire şayan çalışmalarıyla bu çocuk pornografisiyle uğraşanlar yakalanıp haklarında yasal işlemler yapılmakta. Ancak ne var ki güvenlik güçlerimizin ulaşamadığı ve ciddi mağduriyetlere neden olan yakın çevre içerisinde meydana gelen çocuk istismarını önlemek çok kolay olmuyor.

Son günlerde haber olmasıyla toplumda infial uyandıran öğretmen vakaları da şikâyet olduğundan ortaya çıkmaktadır. Aile içerisinde ortaya çıkan çocuk istismarında şikâyet edilse dahi çevre baskısıyla şikâyet geri alınabilmektedir.

Toplumumuzda giderek artış gösteren ve Ensar Vakfı'ndaki utanç verici son olayda yetkililerimiz şaşırmış olmalı ki hemen kurumu koruma kalkanı altına aldılar. Devletin temel amaç ve görevi; “kişilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak, kişinin temel hak ve hürriyetlerini korumak” olmasına rağmen neden böyle bir çaba içerisine girdiklerini anlamak mümkün değil.

Oysa şöyle bir mantıklı düşünseler,  bir an o çocuğun yerine kendilerini koysalar soruna neşter vurmak kolaylaşacaktır. Nedense kolay olanı seçiyorlar? Kurumlarımız ak-pak, kirli olan bireydir der gibi...

Peki, o kurumun yöneticilerinin görevi ne?

Denetleme kurumları ne yapıyor?

Bu soruları sorduklarında, ihmali olanlara gerekli cezalar verildiğinde, bir daha böyle bir olaya tevessül eden çıkar mı o kurumda? Elbette çıkmaz. Başına gelecekleri bilir, niyeti varsa dahi caydırıcı olur bu cezalandırılma düşüncesi.

Yapılan araştırmalarda pedofilinin nedenleri arasında en sık bulunan bilgi, çocukluk yaşında cinsel tacize uğrayan kişilerin bu tür sapmalara yöneldikleriymiş(www.bengisemerci.com/cocuk-pornografisi-ve-pedofili)

Şayet öyleyse vay halimize. Son zamanlardaki çocuk istismarlarının artışı, giderek pedofil sayımızın artması anlamına gelir ki ciddi önlem almak lazımdır.

Yetkililerin kurum korumacılığını bırakıp, asıl olması gereken tedbirleri alma vaktidir. Çocuklara karşı yapılan her türlü istismarı iyi hal indirimi dışında tutup en ağır şekilde cezalandırmak birinci görevleri olmalıdır. Ayrıca eğitim sistemiyle de insanların bu konuda duyarlılığı arttırılmalıdır. Aksi halde çocuklarımızı korumak mümkün olmayacaktır ve giderek kokuşan, çürüyen bir millet olarak tarihte utanç içindeki yerimize oturtulacağız.

Bedenen ve ruhen üstün bir millet olarak gelecekte var olmak istiyorsak, çocukların korunması birinci önceliğimiz olmalıdır.

Artık şapkayı önümüze alıp düşünmek vaktidir. İnkârla, yok saymayla, görmezden gelmeyle bir yere varılmaz, varılmamıştır.

Sorunun çözümü için pedofiliyle yüzleşmek vakti gelmiştir! 30 Mart 2016