Peki, yolunuz açık olsun

Buradasın! Buradayım.

Kaçıyorsun! Kaçıyorum. Onlardan birini indirmişsin. Ben indirmesem, o beni....Şimdi ne yapacaksın? Bildiğim en iyi şeyi. Yine kaçacaksın. İstersen birlikte bekleyelim onları. Birazdan buraya gelirler. Soluklanıp gideceğim. Ya ben? Sana dokunmazlar.

Çünkü seninle küsüz.

Bak, küs olmanın avantajları, yırttın! Ben bir şey yapmadım ki! Ben yaptım ama! Bilirsin, beni yakalayamazlarsa, canımı yakmak için yakınımda kim varsa onu...Ben senin yakının değilim! Bir zamanlar içtiğimiz su....O çok eskilerde kaldı.

Eskilerin hatrına sana dokunmasınlar sonra!

Görüşmediğimizi biliyorlar. Ama işte buradayım. Ben çağırmadım. Ama ben geldim. Şimdi gideceksin. Kokum kalacak. Kokunu tanırlar mı? Bilmem! Sorun değil, ben hallederim, sen de git artık. Nereye gitsem acaba? Sende kapı çoktur. Eski şeyim kalmadı be!

Bu böyle nereye kadar....

Zamanında başladı,işte o zamanlarda, aslında başlatan ben değildim, baktım içindeyim. Girdin, çıkamıyorsun. Aslında hoşuma da gitti. Renkli dünya. Hayatın kendisinden daha heyecanlı olduğu net! Ama sonunda....Her şeyin sonu aynı değil mi? Ha nefretle yolcu edil, ha sevgi gözyaşlarıyla; fark?

Peki, yolun açık olsun.

Nerede o? Az önce gitti. Nereye? Bilmiyorum. Bir şey söylemedi mi? Heyecanlı olduğunu söyledi, bütün bu yaşadıklarının....Bizden birini indirdi o! Biliyorum. Ne heyecanıymış bu! Film gibi demek ki, öyle yaşıyor hayatı. O zaman onu yakalayınca...

Peki, yolunuz açık olsun.

Ş.Y.