Peki

O değil de…

Şarkıdaki gibi; Neden hep en uzun yanan yeşil biz geçecekken sararır… Ya da neden, istasyonda giden trenin ardından mendil sallamak kaderimiz olur… Neden kaçan trenden sonra banliyö treni yerine peşpeşe iki tane ekspres geçer de istasyonda kök salmamıza neden olur… Neden bekleme salonu oturma salonuna dönüştürülür de kimse bir bardak su bile ikram etmez.

O değil de;

Neden trenden vazcayıp minibüse yöneldiğim an tren gelir... Neden salonda edinilen arkadaşla lütfedip gelen trende yanyana oturulur da gülme krizine girilir… Bu da yetmiyor gibi mahalle komşusu çıkılır… Güleceğiz diye akşamın karanlığında neden inilecek istasyon gözden kaçırılıp bir istasyon fazla gidilir… Neden fazla gidilen istasyonda indikten sonra büfe büfe ‘peki’ derdine düşülür…

O değil de;

Neden bir kısım kadınlar bu kadar kaprisli… Neden bir kısım erkekler bu kadar duyarsız… Neden çiftler birbirini kaybetmekten korkmaz da yanındakini malı gibi görür… Neden herkes kendini vazgeçilmez zanneder… Neden herkes kendinden emin olamazken yanındakinden bu kadar emin olur… ‘Beni terketmez… terkedemez… Oldu… gözlerim doldu. Hint kumaşısın ya!’
Gerçi o kumaş bile özelliğini yitirdi. Tekstilde dünyanın sayılı ülkeleri arasında olmamıza rağmen sektöre yeterince sahip çıkılmadığı için tekstilci dükkanı kapatıp Bodrum’a yerleşti!

O değil de;

Neden metronun kapısı bozulur da vatandaş tam inerken kapı aniden kapanır da vatandaşın kafası metroya sıkışır… Neden görevliler ambulans çağırmak yerine ‘Siz özelde muayene olun, biz size paranızı daha sonra tahsil ederiz’ şeklinde günün anlam ve ehemmiyetinden kilometrelerce uzak laflar eder…

Vatandaş sabah evinden çıkarken evdekilere ‘Burası Türkiye, herşey olabilir... Hakkınızı helal edin’ diyip mi çıkmalı!

O değil de;

Öfff zor zor… sıkıldım.. zaten uykum da geldi…

De hadi iyi bayramlar…