Pelit'in Ezgisi, Sevginaz İnal

Bir Anadolu köyü orası. Aslında burası demem gerek. Çünkü benim yörem (Yerkesik)  ve yöremin içinden, köyünden o şair. Köy mü Dağpınar. Uzayıp giden kolunda dağlarından Ege’nin sularını, seyreder. Koynunda, incisinde saklar, tüm duygularını. O köyün içindedir, imgeleri, şiirde buluşması.

 

Sevginaz İnal Pelit’in Ezgisi adlı şiir kitabını çıkarmış. Heyecanlıydı, getirip imzaladı. İmzalarken sevgi ve barış dolu dünya ümidiyle, dedi.

 

Öyle çok ihtiyacımız varken, barışa, sevgiye, demokrasiye, insan  haklarına dayalı güven ve huzura.

 

Sevginaz İnal dünyaya gelir. Şiire yol aldığında şu hayatta yaşadıklarımı, gördüklerimi  şiirle örgüleştirmeliyim, diye düşünür.

 

Dağpınar köyü. Koşu verse Ege sularını eliyle tutacak. Şırıltısında koynunda şiirleşecek. Ancak o hayalleri ile tutmaya daha çok şiirsel ırmaklara bırakmış kendisini.

 

Doğduğu köy Dağpınar hayallerinde yeniden oluşmaya başlamış. Dört buçuk yaşında geldiği kasabam dediği Yerkesik onun arayışlarında, dönüşümlerinde birer kıvrım noktası olmuş.

 

Sevginaz İnal Yerkesik’te oturuyor. Yöremizin içindeki yaşamla karışmış. İnsanca duygu ve düşünceye karışmış. Şiir oradan çıkmış, çevresine, doğduğu, yaşadığı yerlerde sevgi bağı kurmuş.

 

“Pelit’in Ezgisi”şiirleri. Pelit’in  kabuğunu yardığı gibi. Pelit’in içinden dökülmüş binlerce inciler şiir olmuş. Bazen şiirlerini göl gibi biriktirmiş, bazen gözlerinden suların şırıltısına bırakmış, bazen sessiz gecede akan ırmağın, ay ışığına takmış.

 

Şairi Sevginaz İnal; Şiir benim için patika yol, diyor. Şu dünyada yaşadıklarımın dile gelişidir, demektedir. Şiir kitabını gece vakti okudum. Başka bir geceye bıraktım kollarımda, şiirlerinde yakalamak istediğim imgelerin hayal gücünde neler yaratacağını inceledim. Şiirleri oluşmaya başlamıştı. Pişirmek o şiirleri, demlemeye bırakmak, bir çay keyfinde gece vakti. Çığlıkları duymak. Çağırış, yakarış betimlemek.

 

Evrensel heyecan ve hüzünler de yaratmış. Evrensel şu yaşadığın ülkende hüzün olmayan ne vardı sanki!!! Şair mutlu, türkü ezgilerinde hayatın şiirlerinde biriksin.

 

İçinde Özgecan’a, üç yıldız Deniz Gezmiş’e yazılmış şiirlerle etkilendim. Çığlıkları, geleceği , ülkemi bu şiirlerinde gördüm.

 

İşi hemşirelik olduğu için, o görev yılları içerisinde doğu taraflarına gider. Sağlam sevgiler, dostluklar, komşuluklar kurar orada.

 

“Bir köy ki, yolları uzak.

 

Güneşin doğduğu yer kadar

 

Odalarını nakış nakış tablolar süslerdi.

 

İlk kez o zaman görmüştüm

 

Şahmeranı. Yılan başlı güzel kız.

 

Dinlemiştim öyküsünü.

 

Kızları demek ondan güzeldi.”(S.İ)

 

Bir gün İsmet amcası şöyle söyler;  Neden bize kürt denir bilir misin? Kar kürürken kırt kırt ses çıkarır, ondan. İşte kardır bizi böyle esir alan.”

 

Şiirlerinde yaşamındaki her parça ile yapı taşı işlemeye başlar. Şiirlerinde bazen ağıt, bazen çekingenlik, bazen heyecan, diyalektik kurar.

 

Bahar dallarına dönüşen yüreği ile yazar, yazar. İmge zenginliği görüyorum. Çünkü yaşamın parçalarını şiire yerleştirmiştir.

 

Özelden de söz etmek isterim. İyi ki doğmuşum şiiri var. Şiirde kendisini içine çekmiştir, heyecanla okuyuşu çok özeldir. Anımsarım, İkibin yedide Kütüphane etkinliğimde gecede o şirini okumuştu. Can kulağıyla dinlemiştim, beğenmiştim o şiirde heyecanını  görmüştüm.

 

“Pelit’in Ezgisi” Ege’nin doğasından, ormanından, denizinden, suyundan dökülmüş, şiirleşmiş. Betimlediği ana teması “Pelit”, pelit onun çıkaracağı incisi olmuş. Şiirsel düşlerini yaşamın yollarına dökmüş. Yerdeki ekmek kırıntısını karıncaya düşleyebilmiş.

 

Şimdi kitabın biraz da baskı ve dizgi biçimlerine değinmek istiyorum. Kitabını ilk kez okuyup incelediğimde, oldukça yazım dizgi de aksaklıklar gördüm. Yani kitabın bu kısmını bir editörden geçirmeliydi. Heyecandan olsa gerek şair Sevginaz İnal içinde biriken kağıtlarında biriken göl, şiirlerini bir önce kitaplaştırmak istedi. Tutamamış heyecanını “ Pelit’in Ezgisi”çıkacak,  demiş.

 

Baskı Muğla Esin Ofset’te gerçekleşmiş. Sevginaz İnal olukların içinden akan yağmur suları değil, şiirde okyanusların incilerini, mercanlarını çıkartmış. Daha nice nice deniz yıldızlarını şiirleştirmesi dileğimle.

 

Kutluyorum, sevgi huzur ve birlikteliği, barışı o içli duygularla, diliyorum. Kitabı ve imzası nedeniyle teşekkürlerimi iletiyorum.

 

(Muğla Turgut Reis Lisesi öğretmenimiz Remzi Cesur'un oğlu Binbaşı Kıvanç Cesur Van'da görev yaparken terör örgütü PKK kurşunu ile şehit düşmüştür. Bizi ve Muğla'mızı yakmıştır. Yattığı yer nur olsun. Çok üzüldük, ağladık yüreğimiz yandı. Terörü lanetliyoruz. Kınıyoruz. Öğretmenimize, yakınlarına başsağlığı diliyorum. Siyasileri terörü durduracak her türlü önlemi almalarını, ülkeyi ve milleti huzura kavuşturacak politikaları, iç ve dış kaynaklı kuşatmayı yok edecek politikalara davet ediyoruz. Birlik ve beraberliği güçlendirmeye çağırıyoruz.)

 

Yerkesik, 25 Mayıs.2016 gece yarısı saat 00’40.