Pencere Önü Çiçekleri

Pencere önü çiçekleri gibidir hayat,
Birde bakmışsın boş kalmış yerleri.
Değişirken fark edilmemiş renkleri,
Hazana el etmeleri, sessiz sedasız…

Sabır gizli yaşanan sadakat,
Hep aynı yolu gözlemek cesareti.
Bayram seyran beklenen günler,
Zamansız hazana düşmek yaprak misali…

Zamanın aldıkları aynalarda,
Birikmiş hatıralar hep eski çıkınlarda.
Tedavülden kalkmış para gibi unutulmuş,
Pencere önlerinde yaşlı kirpiksiz gözler…

Çiçekleri unutulmuş pencere önleri,
Kurumuş yaprakların toprak özlemi.
Ağarmış saçlarıyla bir kadın yüzü,
Kalakalmış kirli bir pencere camında…

Pencere önü çiçekleri gibidir hayat.
Birde bakmışsın yok olmuş sevdiğin çiçek.
Hep aynı yerinde duruyor sanmışsın yanılmışsın,
Sen gelmediğinden oda gitmiş…

Pencere önü çiçekleri gibidir ki,
Sevdiklerimiz hep göz önünde kalakalır.
Alışkanlığımızdan vefasızdır bakışlarımız,
Boş pencere önlerinde susar gözlerimiz, ağlayamaz.

Bitmiştir her şey kırılmıştır pencereler.
Kurumuş yaprakları bile yoktur çiçeklerin.
Birkaç on yıllık ömürlerin hatırası,
İzlerini bile alıp gitmiştir yalancı dünyadan…

Aslında hep boştur pencere önleri.
Ne bir anne yüzü vardır yol gözleyen.
Ne de bir çiçek vardır mevsimleri sorgulayan.
Her şey bir hayaldir rüya gibi gerçeklerden içeri…

Şuayipodabasi…
6.01.2017/Kepez/Çanakkale