Pencereden

Tuğçe’ye Mektuplar...

2.
gecenin bir yarısındayım
bütün şehir uyuyor
sen uyuyorsun
yalnızlığım ki yirmi dört saat uyanıktır
o bile uyuyor
pencerenin önündeyim
geceye bakıyorum
olmadık şeyler geliyor aklıma

acaba şimdi pencereyi açıp
ismini bağırsam
sesimi duyar mısın?
olmayacak bir şey bu
bende biliyorum ama
hani bağırasım da yok değil

kaç aydır böyle
olmayacak şeyler dünyasında
yaşıyorum
ve her ne hal ise
saçma sapan şeyler yapıyorum
mesela sakızların içinde çıkan
falları okuyorum
bulmaca çözüyorum
gerçi daha dizi izleme seviyesine
düşmedim ama
en azından aptal aptal klipleri izliyorum
bazen o aptal şarkıların
beni hüzünlendirdiği bile oluyor
ve daha bunlar gibi bir sürü saçmalık.

nedendir bilmem bu gece
ilkokulun penceresinden gördüğüm
eski hükümet konağının
çatısına yuva yapmış
o leylek geldi aklıma
kuşlar arasında en masalsı olanı
leylektir sanırım
ne zaman bir leylek görsem
bir masal kahramanı gibi
hissederim kendimi

bizi leylekler mi getirdi bilmem ama
ben bu mektubu güneş doğduğunda
(ki burası ülkemin en doğusu olmasına rağmen
güneş en geç burada doğar)
ilkokulun penceresinden gördüğüm
eski hükümet konağının çatısındaki
leyleğin yuvasına bırakacağım
kendi yok ama yuvası halen orada

ben inanıyorum
bir gün geri gelecek o
gelip bana çocukluğumu
sana da çocukluğumla beraber
bu mektubu getirecek..

Mayıs ‘09
Murat ÇELİK
08 Mayıs 2009 tarihli Ergani Haber Gazetesinde yayımlandı.