Penguen, Leman, Uykusuz ve Gırgır koalisyonu Türkiye'nin en ciddi muhalefet odağı mıdır?

Öyle ya, memleketin siyasal partileri var, aydınları var, sendikaları var, basını var, sivil toplum kuruluşları var...

 

Bu yüzden de, başlıkta dillendirilen soruya karşılık, 'Siyasal iktidarın yaptıklarını eleştirip, ona alternatif üretmek gibi çok önemli bir misyonun aslan payını nasıl olur da mizah dergilerinin sırtına yükleyebiliriz ' merkezindeki muhtemel itirazlarınıza aynen katılıyorum.

 

Aynen katılıyorum da, yine de, bu soruya dair köşeli bir cevap vermede önce, ülkemizdeki resmi, özlediğimiz ve 'ileri demokrasi'  şeklinde tanımlanan tabloyla bir kıyaslayayım derim.

 

Kendimize örnek aldığımız demokratik ülkelerde; iktidara muhalefet işi siyasal partiler, demokratik kitle örgütleri (sendikalar ve mesleki örgütler), her alanda işlev göreniyle sivil toplum kuruluşları, basın, akademya tarafından şu ya da bu şekilde ve tabiri amiyane ile 'tepe tepe' yerine getirilir.

 

Hal, 'İleri demokrasi' dersinde rol modeli bellediğimiz toplumlarda böyle iken, peki hali hazıra bizde nasıldır?

    

Bizdeki aktüel manzaranın hiç ama hiç parlak olmadığını itiraf etmek  durumundayım. 

Son aylarda yaşadıklarımızı ana hatlarıyla bir hatırlayıverelim.

 

2011 seçimlerinden sonra, oluşan oy dağılımının yarattığı psikolojik iklim ve CHP ile BDP'nin yemin karşısında takındıkları tavırlar, muhalefetin TBMM bünyesinde etkin siyaset üretmesine engel oldu.

 

Arkasından alevlenen Kürt Meselesi, demokratik siyaset kanallarının, siyasal atörler ve ülkemizin en geniş demokratik kamuoyunca arzu edildiği ölçüde kullanılmasında ciddi handikap oluşturdu.

 

 Kürt Siyasetinin, söz konusu problemin çözümünü mutlak manada 'İmralı'nın ve 'Kandil'in iradesine kilitlemesi ve ardından yeniden tırmandırılan politik şiddet de, Türkiye toplumsal formasyonundaki pek çok kişinin kimyasını, moralini, gelecek vizyonunu ve ümidini kelimenin gerçek anlamıyla bozdu denilebilir.

 

Siyasal partiler dışındaki potansiyel muhalefet odakları da seçimden sonra yeterince başarılı sınavlar veremediler doğrusu.

 

İktidarı destekleyen çevreler, bu faaliyetlerini militanca eylerken, eleştiren kesimlerin de aynı ölçüde ortodoks bir duruşu tercih etmeleri, siyasal mücadeleye tipik bir derbinin yüksek stresli atmosferini kazandırdı.

 

Derbi gibi bir terimi kullanarak futbolun iştigal alanına girmişken, Aziz Yıldırım ve FB etrafında oluşan şike hadisesine de değinmek şart tabii.

 

Aziz Yıldırım'ın göz altına alındığı 3 Temmuz'dan bu yana yaşananlar, FB'lilik kimliğinin konsolide olmasına, kenetlenmesine ve bu camianın da giderek ülkenin en örgütlü, yaygın, etkili ve 'meşru' muhalif duruşu gibi davranmasına neden oldu.

 

Öte yandan, bütün bunlarla birlikte, bir de mizah dergileri var tabii.

 

İktidara muhalif duruşuyla öne çıkan kesimlere göre, ülkemizin en kuvvetli muhalefet odağı işte bu mizah dergilerdiri. Bu bakımdan da, halen iktidara karşı yürütülen demokrasi mücadelesinin önemli mevzilerindendir bu yayın organları muhalif kesime göre.

 

Bu yazının içerisinde, görüldüğü gibi, bu dergilerin en etkili olan 4 tanesinin Erdoğan'ı konu alan kapak karikatürleri yer almakta.

Özel olarak bu kapaklar, genel olarak da bu dergilerin genel yayın çizgileri AKP ve Erdoğan kaşıtlığı şeklinde özetlenebilir.

 

İktidara yakın çevreler, bu manzarayı kâh Ergenekon Örgütünün basın ayağının / aparatının parçası olmalarıyla, kâh bu dergilerin çağın gerisinde kalmasıyla, kâh bunların ABD ve İsrail muhibi ve hatta ajanı olmalarıyla  ve kâh da söz konusu yayın organlarına katkı verenlerin çapsızlığıyla izaha çalışmaktadırlar.

 

Bana kalırsa, ne iktidar ve ne de muhalefet yanlılarının mizah dergisi analizleri gerçeklikle mutabık değildir.

 

'Türkiye'nin en etkili muhalefet odağı mizah dergileri midir?' sorusunun, ülkemizin realitesiyle, Türkiye toplumsal formasyonunun yaşadıklarıyla örtüşen yanıtı sana göre nedir?' derseniz şayet, izninizle bunu da  bir sonraki yazımda yanıtlamaya çalışacağım deyip, bu bahsi ve buna dair lâkırdımı şimdilik kaydıyla nihayetlendiririm efendim.