- Kategori
- Şiir
Peron
Peron
Bıraktım bavulu
Olduğu yere
Fazla ağırdım kendime
İçime çektiğim her soğuk nefesten
Daha keskindi hüzünlerim
Yalnız döndüğüm her sefer
Peronların sensizliği
Anonsların kimsesizliği
Acıtıyordu beni
Bize mi tutuluyor sadece
Bu karanlık Güneş?
İki tren garı kederi ve bir dünya yalanı
İki şehir arası ve bir yürüyen merdiven bandı
Hiç bu kadar uzun değildi.
*