Pes teslim !

Bu güne kadar,"Blog dostlukları nasıl olmalıdır?"sorusuna verilmiş bir çok cevaplar okudum.
Ve bu olumlu izlenimlerim doğrultusunda, pek çok yazarımız bundan hoşlanır, sen de bu yönde yayınlar yaparsan katkın olur düşüncesine sahiptim.
Ancak bu çabalarım hayal olmaktan öteye geçemedi bir türlü.
Birkaç gündür bu konuları yazmış olmaktan pişmanlık duymaya başladım.
Oysa geçmişte ardı ardına düzenlenen MB yazarları toplantılarında “bu coşku ve sevinç , arada bir mutlaka yaşanmalı" düşüncesi hakimdi.

En azından ben buna inandım.

Üretilen her düşünce tüm insanları kucaklayamaz pek tabiiki.
Tercih edilen blog konuları sonuçta bir duruştur, bir bakıştır.
En azından benim masumane projelerim de bir duruştur.

Aramızda, aynı duruşu sergileyen arkadaşlarımızda oldu.

Ancak bu gün, neden bu konuları yazdığımı uzun uzun düşündüm ve benimsenmediğini fark ettiğim çığırtkanlıklarımın son bulmasına karar verdim.

Benim planım, yerimizde saymamak anlamında, olumlu adımlar atmak ve bu konu da tüm yazar arkadaşların düşüncesini almaktı.

Çünkü, blog yazmak her geçen gün benim için daha ciddi bir olay halini almaya başlamıştı.

Hem zaten bir yazar, blog yazarken tepkilerden kuşku duymamalı, gerçek düşünceleri neyse onu ortaya koymalı ve dostlarının karşısına tıpkı kendisi olarak çıkmalıdır!

Ben de öyle yapmaya çalıştım zaten, ama olmadı, olamadı!

"Yazıların yaratıcılarıyla tanışmak". (MB yazarları toplantılarıyla ilgili )

"MB yazarları lokali". (yazarlarımız için, her ilde bir uğrak mekanı oluşturulması)

"Blog dergisi".(kendimizce değerli bulduğumuz kayıp yazıların, gün yüzüne çıkması fırsatı)

"MB yazarlarına basın kartı".(gelecekteki hayalimiz) vs, vs.


Yayınladığım tüm bu konular, hepimize yararı dokunacak masumane projelerdi!

Yazarlık uğraşımıza renk katmak adına!

Ama artık benzer paylaşım konuları yazmamaya karar verdim!

5000 yazarımızın %1'inin ilgisini bile çekmedi çünkü!

Ancak sizler tarafından sunulacak tekliflere açığım, dostça tavırlarım her zaman olduğu gibi devam edecektir..

Saygılarımla...