Pıhtı kelebek

Mısralar,

dizeler,

yok haller, kelebek.

Haybeye olanlar yani!

Bir tuhaflar , bir yazıklar,

daha neler neler…

Dahası ben işte.

Sonrası da,

önü de, arkası da ben işte.

Offf!!

Ne bileyim koca bir offf işte.

Bir kalem umudu bile yok bugün galiba.

Sanki sırf bu sefere inat.

Kağıda baksana, bıkmış yatmaktan,

hatta usanmış farkındaysan .

Eeee? Durumlar ne peki?

Duruyorlar mı en azından?

Kendime sorsam, ne alaka…

Sağırlara susmaktan ya da sabahlara donmaktan geçiyorsa,

soruların cevapları,

bu ömrü bir ata bindirsinler olur mu?

Nalları mis koksun ama,

tımarı da varsın benden olsun…

Merak edilecekse,

bu sefer acımaksızın boy göstersin şaheserler,

ya da uzaklarda şah çekenler.

Bir de verilecekse,

hatta, haddini aşıp da tutulacaksa,

renklerine yeltenelim sözlerin .

Zor mu?

Çok mu?

Kor mu?

Karası da var mı?