Bu hikayemiz Sevgili hastam Duygu Değirmenci'nin kaleminden ve kalbinden...Miniğimizin ismi İnci ama o annesinin Pirinci :)

Seni ilk öğrendiğimde tarih 02.05.2014.

Bir sıcak basması, geceleri karın ağrısı ile uykudan uyanmalar, bi hastalığım mı var ne oluyo diye drerhankaraalp e gittim 6 haftalık hamilesin dedi!!! (ki kendisi hastane değiştirdiğinde bile neden ısrarla kendilerine devam ettiğimizi bi kaç gün sonra blogda anlatıcam, iyi ki incim onun ellerinde doğdu, o ameliyathaneye beni ayık halde kolay kolay başkası sokamazdı muhtemelen).

Hamilesin lafını duyduğum an hayatımda hiç ama hiç o gün ki kadar korktuğumu hatırlamıyorum, biraz sakinleşmem için su verdiklerinde suyu ağzım hariç her yere döktüğümü ve diğer elimle kendi elimi tutup titremesinin geçmesini beklediğimi hatırlıyorum. 

Çok zor bir hamilelikti...

Anneyi mide bulantılarından 5 ay yerlere yapışık yaşattın, annen kendi zevklerinde vazgeçmeyi reddettiğinde doktorundan paparalar yedirttin, anadolu kavaklarında sanki içinden canavar çıkmış gibi öğürmesi sebebiyle kepaze ettin, gün geldi sağdan sola dönerken bile bildiğin çok temiz ağlattın, buzdolabı kokuyor diye dolabı balkondan atma noktasına getirttin, hiç yoktan sinir krizlerinde babanın üstüne saldırttın :)

...Ama her birşeyi tek tek yine olsa yine yaşarım.

...İyi ki düşmüşsün karnıma, hayatıma, yüreğimin tam ortasına...Ne yapıp, nasıl yaşıyormuşuz, ne kadar eksikmişiz sen gelene kadar hiç bilememişiz pirincim, anneye geliş günün kutlu olsun, bin şükür olsun hayatımın mucizesi!

Duygu Değirmenci & Mert Değirmenci