Pişmanlığın sızısı

Bazen anlaşılmayız,ağzımızda bal damlasa zehir damlıyormuşcasına zarar verir, anlaşılmamak gönlümüzü yaralar, anlaşılmamanın anaforunda yalnız üzgün bir halde kalırız. Muamma...

Tam kalbimin üzerine dik anlayamadığın beni anlamsızlık kılan sözleri ile o gülü sevgili...

Dik ki solmasın anlamsız sandığınız anlam kokan sözlerim, açsın günden güne benim sana olan sevgim gibi der ve araya ayrılığı sokarak, üzüntünün uçurumunda yaşar ömür nihayet ölüm ile son bulduğunda gerçeği anlarız ve kahroluruz nedense.. Yine muamma..

İnsanın doğasında mı yaşamın doğasında mıdır nedir bazen anlaşılmak çok zordur. Anlaşılmamak çok kolaydır.

Geriye kalan ömürde hep bunun pişmanlığı ile yaşarız. Pişmanlığın sızısı yüreğimizi yakar. Aslında yapacak bir şey kalamamıştır, artık geçmişi geçmişte bırakmak bundan sonra aynı hataya düşmemek gerekir.

Yıllar geçmesine rağmen hala pişmanlık duya biliyorsan, eski defteri kapat, yeni bir sayfa aç ve aynı hataları tekrarlamadan önce iyi düşünmek ince eleyip sık dokumak gerekir.

Yüreğine saplanan bu pişmanlık okunu sökerek atmak gerekir, yoksa bu pişmanlık acısı yürekte hiç çıkmaz. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç