Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

26 Kasım '13

 
Kategori
Kişisel Gelişim
 

Pişmek kolay mı?

“Ben” sesleri kulağımı tırmalamaya başladığında sığınırım Mevlana’ya adeta koruyucu aşı gibi dolar damarlarıma. Unutsam “ben”deki beni, hiç olurdum alemde. Unuttuklarımla, öğrendiklerimle her gün yenilendim. Yoklukla varlık arasında duruşum, belki hayat yolundaki yerim.

“Oldum” dememek lazım biliriz de, bazen piştik, yandık sanırız. Oysa yanmak için de yürek lazım, pişmek için de kim bilir ne acılar daha çekmek lazım. Hem kim bilir, kimin daha çok yandığını?

Hiç unutmam, öğrenci olduğum günlerden biriydi. Üniversite çıkışı eve yürüyerek gidiyordum. Yolda giderken sol taraftan bir ses (benden yaşça büyük biri), “Abla” diye seslendi, para istedi ama ne dediğini hatırlayamıyorum. Çünkü kulaklarım sağır, gözlerim kör gibi başımı çevirip gitmeye çalıştım. O arada bir bacağının dizden aşağısı olmadığını da kör halimle gördüm içim sızladı. Kendi kendime ihtiyaç sahibini ayırt edemeyeceğim için ya hep ya hiç olmalı diye düşünürken, ikisinin arasından hiçi tercih ettiğimden hızla geçip gittim. Kafamdan soru işaretleri gitmedi ama. Biraz ilerledikten sonra yine sesini duydum. “Abla, abla… “ diye.  Ben dönüp bakmayınca “Para istemiyorum, topuğun düştü” diye seslendi. Sanki kafamdaki sorulara cevap verir gibi. Geri döndüm, teşekkür ettim, para bıraktım. “O’nun için söylemedim abla” dedi. Benim cevabım yoktu, tekrar teşekkür ettim, topuğu aldım, topallaya topallaya eve gittim. Evdekiler anlattım, güldüm kendime. Kendi taklidimi yaptım seke seke yürüyerek. Sonra da iç huzuru hissettim. Hayat bir vesile kıldı, belki de ihtiyaç sahibi birine yardım ettim, soruma yanıt buldum. Botumun topuğunu da buldum üstelik, evde çaktık. Tamirci parası da ödemedim.

Bunun gibi olayları çoğumuz yaşarız. Çelişkide kaldığım durumlarda aklımdan sorular geçip giderken, sorulara cevap bulmak için çabalarken, çabamın boşa gitmeyeceğini bir şekilde bir yol bulup yanıtın bana gelebileceğini de düşünmeden geçmem. Bu demek değildir ki, durup her şeyden bir işaret beklerim. Yapmam gereken, yapmak istediklerim için hep çabalarım. Bazen de sadece bakmak gerekir, görmek, gördüğünü anlamak…

“Az”dım zaten, azalmadım verdiklerimle… Hiç'tim tükenmedim gördüklerimle. "Ham" dım, pişiyorum çektiklerimle. “Ben”dim, biz olduk sevdiklerimizle…

.  

 
Toplam blog
: 69
: 718
Kayıt tarihi
: 29.01.09
 
 

Kelimeleri ardı sıra ekleyerek ve içine yüreğimden gelen sesi katarak yazdıklarım anlatır beni size..