PKK istilasına boyun eğmek barış olabilir mi?

Barış gelsin isteniyor, değil mi? 

Ortada bir savaş mı var?

Ortada bir savaş varsa bu savaşın  tarafları kimler? Türkler ve Kürtler mi? Peki ortada bir savaş varsa Kürt kökenli insanlar nasıl hâlâ okula gidiyor, alışveriş ediyor, vekil seçiliyor, oy veriyor, rahatlıkla seyahat ediyor?

Demek ki ortada bir savaş falan yok. Ortada etnik ırkçılığı resmi rejim haline getirmeye çalışan bölücülere karşı Türk egemenliğini savunmak mücadelesi var.

Barışın, “Kürtlerin istedikleri her  şeyi sorgusuz sualsiz yapması” ile geleceğini sananlar bu açıdan yanılıyorlar. Bugüne kadar Kürt etnik kimliği, kendisinden daha büyük ve aşkın bir kimliğin içinde var edilmemiş olsaydı Kürtler bu topraklarda barınamazdı, bu bilinmelidir. Kürt’lerin milli kimlik içine dahil edilmediği her ülkede sorun vardır. Kürtler İran’da, Irak’ta, Suriye’de ikinci sınıftır! Bu unutulmamalıdır! Orada Kürt oldukları açıkça bilinir ve Araplara kesinlikle dahil edilmezler!

Oysa Türkiye’de Türk kimliğinin oluşumunda ayrılmaz bir parça sayılmışlardır.

O halde ne olacaktır?

Bir ihtimal, Kürtler sırf ırkları farklıdır diye farklı bir egemenlik kurmak için silâhlı mücadeleyi genişletecekler ve zorla ülkede bir iç savaş çıkartacaklardır. Böylece “eşit” olacaklarını sanarak ayaklanacaklardır. 

Sorun şu: Bugüne kadar ellerine taş, sopa, molotof verilen çocuklara, çocuk oldukları ve yaygın bir iç savaş hali olmadığı için hukuk çerçevesinde müdahale edilmiştir. Türk toplumu, toplumsal olarak hiçbir çatışmaya girmemiştir.

Kürt etnik ırkçıları herhangi bir “savaş” halinde Türk toplumunun geri kalanının bugünkü gibi işi  güvenlik güçlerine devrederek ülkesinin işgal edilmesine seyirci kalacağı mı sanılıyor?

Bir “savaştan” bahsettiğinizde  savaşın taraflarının tamamının savaşın birer unsuru haline geleceğini unutmamalısınız.  Herhangi bir savaş halinde, savaşan tarafların mensupları artık birbirlerinin komşusu,  aile ferdi, asker arkadaşı vs olmaktan çıkar! PKK yandaşı etnik ırkçıların anlayamadığı budur!

Eğer Apo denen bebek katilinin elli bin kişiyle savaş çıkarma fantezisi gerçekleşirse o zaman ellerinde molotofla Türk kızlarını yakan yeni yetmeler  mahallelerine geri döndüklerinde evlerini yerinde bulamayacaklardır. O zaman, bugün televizyonlarda bebek katilinden Mandela çıkarmaya çalışan sözde vekiller artık sokakların kendilerine ait olmadığını görecek, Ankara’da barınamayacaklardır. O zaman iş “Kürt  hamala iş vermemek” seçiciliğinin çok ötesine geçer.

Eğer bunlar olursa sanıyor musunuz ki Türk Milleti yılarak egemenlik hakkından vazgeçer ve Diyarbakır’ı Barzani’nin  eline bırakır?

Görünen o ki bebek katilinin, savaş halinde Kürt kökenlilere olacaklar için hiçbir endişesi yok. O endişeyi, Kürt kardeşlerini kendi milletlerinin bir mensubu sayan Türk’ler taşıyor. Bu endişeyi Türk Milleti yaşadığı içindir ki bugüne kadar savaş çıkmamıştır. Bu demek değildir ki çıkmayacaktır. Türk evlâdı,  niteliği ne olursa olsun vatanını, dilini, bayrağını, tarihini korumakta tereddüt etmez!

Unutulmamalıdır ki Damat Ferit de  bir “başbakandı” ve onun teslimiyetçi politikası Türk millî bilincinin göğsünde parçalandı. İktidar geçicidir, Türk Milleti kalıcı…