Platonik aşk: Bölüm 1...

-Heeey Palyaçooo, geliyor...Geliyor işte bak......

+Ne!!! Nnnerde nerde nerde???? 

-Ya bi dur, bi kendine gel...Çocuğu görünce  titreme nöbetine giriyorsun. Sakin sakin..Derin nefes al, ver; al, ver...

+Üüff, saçmalama, gidecek şimdi! Zaten O'nu görebildiğim zamanlar dakikalarla sınırlı. Çekil önümden...

-Bence de çekil önünden, yoksa birazdan seni de ezip geçecek..

İç Ses: Allah'ım, allah!ım...Nerde bu çocuk...Ya bu okulda okuduğunu bilmesem tatil için okulu tercih eden bir gerizekalıya aşık olmuşum, nasıl bir salağım diyeceğim. Ama yok yok, benim selvi boylum kir sakallımda değil suç, hep o hocalarda! Ya insan dersleri sırf 4. sınıf oldukları için üç güne sıkıştırır mı.! bunlar öğrenci yaaa! Onlar yüzünden otobüs duraklarında sabahlayacağım nerdeyse! Nerde bu çocuk!? Al işte, gene kayboldu gözümden! Ouufff!!!

+Gitti işte derse, kaçırdım sizin gevezeliğiniz yüzünden!

-İyi oldu sana! Kendine gel, iki yıldır pervane gibi dolaşıyorsun çocuğun peşinden. Hayır çocuk seni tanıyor olsa, adını filan bilse içim yanmayacak. Çocuk senin gibi birinin varlığından haberdar bile değil. Sokakta karşılaşsanız tanımaz...Ama sen? Çorabının markasından bilgisayarının şifresine kadar her şeyi biliyorsun. Kusura bakma da bu senin yaptığın biraz enayilik oluyor canım...Hem bu yıl son senesi, napacaksın peşinden koşturup? Bunun sonu yok ki!

+Biliyorum. Bunlar umurumda değil. Ya anlamıyorsunuz bir türlü, ben her gün onu göreceğim için mutlu uyanıyorum sabaha.. Gülümsüyorum uzun zaman sonra sabah uyanınca...Gece rüyamda onu göreceğim diye huzurla uyuyorum. Anlatamıyorum bir tülü, ben bu okula katlanıyorsam tek sebebi O! Bana bunu çok görmeyin. Hem ne zararı var ki bana, derslerime olumsuz değil olumlu etki ediyor, ayrıca sayesinde tüm basket maçlarına gidiyorum ve genel kültürüm artıyor; ayrıca bilgisayar öğreniyorum sırf onun bilgisayara olan merakını bildiğimden belki bir gün bir yerlerde konuşursak karşısında cahil kalmayayım diye... Yani bence bunlar kötü değil...:)

-...Evet kötü değil...Ama hissettiklerin...Onlar da gerçek değil... Geçici...Karşılığı yok. Ya bırak karşılığı haberi bile yok! O sende bu kadar değerli iken, sen O'nda yoldan geçerken karşılaştığı biri kadar gereksiz ve değersizsin...

-Şşşşş! Suss biraz, çok fazla bu söylediklerin. Haklısın ama kalbi kırılacak..

+Yoo, susturma...Haklı...Sonuna kadar haklı...Ben O'nun için bir hiçim ama atladığın bir şey var, ben O'nun gözünde bir hiç olmakla da mutluyum. Hiç tanımasın beni, hiç bilmesin; zarar yok...Varlığını bilmek yetiyor. Beni tanıyarak benimle hiç konuşmayacak biliyorum, ama mühim değil. O zaten her güldüğünde, arkadaşlarıyla her konuştuğunda benle konuşuyor zaten. Adım Ahmet, Zehra, Leyla olmuş ne fark eder? 

-Ne yaptın sennnn!!?? 

-Ouuf ouuff... Ne ara sevdin bu çocuğu bu kadar bi anlasam!

-Ben dayanamayıp gidip diyeceğim: "Heeey Sırık, burda bir Palyaço var sana deliler gibi aşık!"...

+Sakın!!! Sakın...saçmalama nolur...!bilmesin, duymasın, görmesin...Ben böyle seviyorum, böylesi daha güzel....