- Kategori
- Şiir
Poetik
..........................ne dersin poetika...... kelimeleri asarak... ...gülümseyelim mi... kendimizi bu dünya dışından varsayarak......................
(((((((((((((((((((((((((( şiir hayattır ))))))))))))))))))))))))))
satıcı değilim
kelimelerini sadece kullanıyorum...
ey poetika!
sanatın dilsiz krallığı!
a(r)tık dünya
af(iy)etle kokuşmuş düşünceler senatoryumu...
cüzzam hastalarını ve veremlileri salınız,
bu noktadan sonra ıslahı faydasız...
parmaklarımızla herşeyi büyüttüğümüz iletişim harikalarıyla
tek kişilik yalnızlıklardan toplu yanlızlıklara
terfi etmiş bulunuyoruz...
mutlu insanların maskeli balosunda
empati yapamadığımı anladığım anda
otuz iki diş(i)lik azgın kahkahalara;
karar verdim ruhumu boğmaya...
burada derin bi sessizlik ve az bi saygı istiyorum
baba ve oğlunu unuttunuz sadece kutsal ruh adına. ..
ey poetika!
ruhsuz şairlerin paralel ihanetyası
hayat hiç bu kadar aşağılanmamıştı.
her kasabada;
kölelik başvurusunda sivi'de dikkat edilecek hususlar,
sigarasız orgazm hakkında uhrevi sempozyumlar var
ben bunu yazarken Beyoğlu'nun en özel abisi
kadın olmaya karar verdi; zamanlama manidar. ..
şarkı sözlü şiirlerde yap, işlet, kutula ve sat devri
bin watt ampülün altında bulamıyoruz gerçek şiirleri
sakıncalı kelimeler çok fazla bu aralar; özgürlük dahil
ilk kullanımda "yanında zırhlı mersedes" ücretsiz
ikincisinde "hamdolsun!" cezayı keseriz...
ileri demokrasi bu; gülümse diyor hükümet közcüsü
üflerken beynimi yakan har ve nar-koz kelimelere...
ne dersin... gülümseyim mi?
belki de;
dublörüm olmadığı gerçeğini öz-ümsemeli
tek kullanımlık bu hayatta
herşeyi unutup sadece "seni gül-ümsemeliyim..."
belki o zaman mutlak dram üretici politikacilarına
güçlü görünebilirim hala..
.
ne dersin poetika,
gülümseyim mi?
kendimi bu dünyanın dışından varsayarak!
prosayko