Polis Cemil efendi işgalcilere direniyor

İSTANBUL EMPERYALİSTLER TARAFINDAN İŞGAL EDİLDİĞİNDE TÜRK EMNİYET GÜÇLERİNİN DİRENİŞİNDEN İKİ ÖRNEK

Turhan FEYİZOĞLU

" ... Hiç kimse Türkler'in Anadolu üzerindeki haklarını inkar etmiyor. Anadolu'nun nüfusu kesif olmamakla beraber, burası Türklüğün ana kalesidir. Geniş İmparatorluğun inzibatı için lüzumlu kuvvetler hep Anadolu’dan alınır.”

Karl Marks

Birinci Dünya Savaşı’nda emperyalistler Türk- Osmanlı İmparatorluğu’nu kendi aralarında paylaşmışlardı.

Savaş sonrasında yapılan Mondros Ateşkes Andlaşması hükümlerinin yürürlüğe girmesiyle işgalci emperyalist İngitere, Fransa, İtalya ve Yunanistan gibi ülkeler, Türkiye’yi işgale başladı.

6-12 Kasım 1918 tarihleri arasında Çanakkale Boğazı top mevzilerine el koydular.

7 Kasım 1918'de İstanbul'a iki İngiliz subayı geldi. Bunlar Harbiye ve Bahriye Bakanları katında irtibat subayı olarak görevlendirilmişlerdi.

8 Kasım 1918'de Fransız subayları Arian isimli gemiden Galata rıhtımına çıkıp Fransız elçiliğine gittiler. 10 Kasım 1918'de İstanbul'a Gory ve Vauğu adlı iki İngiliz generali ile Bunoust adındaki Fransız geldi. 13 Kasım 1918'de 22'si İngiliz, 12'si Fransız, 17'si İtalyan ve dördü Yunan savaş gemilerinden oluşan 55 parçalık emperyalist işgalcilerin donanması Dolmabahçe önünde demirledi.

Türk-Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti İstanbul, İngiltere, Fransa gibi işgalci emperyalist güçler tarafından böylece fiilen işgal edilmiş oldu.

Gelen donanmadan 3500 kişilik bir kuvvet karaya çıkartıldı. 2000 kişi Beyoğlu'ndaki kışlalara, yabancı okul ve hastahaneler ile bazı özel binalara yerleşti.

İşgalci emperyalistlerin Komutanı Sir Henry Maitland Wilson Beyoğlu'ndaki İngiliz Kız Okulunu karargah olarak seçti.

İşgalci İngiliz Generali George Milne de 27 Kasım 1918'de İstanbul'a geldi.

Emperyalist işgalciler her türlü yağmayı ve zulmü Türk halkına yapmaya başladı.

Bu konuda iki olay aktarıyorum.

Birinci olay:

16 Mart 1919’da, Meclis basıldı, bazı milletvekilleri tutuklandı ve Malta Adası'na sürüldü.

Cevat Kazım, emperyalist işgali yazdığı şu dizelerle dile getirmişti:

“İstanbul, Güzel İstanbul ,

Ya beni şehit et, yahut da kurtul,

Sen esir oldukça,

Bana yaşamak dünyada haramdır, Haramdır mutlak!..."

Şahzedebaşı’ndaki muzıka karakolu basıldı. Çatışmada 6 Türk güvenlik görevlisi işgalci emperyalist güçlerce alçakça katledildi.

Bunlardan üç tanesi Kadir oğlu Ömer Osman, İbiş oğlu Abdülkadir ve Zileli Abdullah Çavuş’tu.

İkinci olay:

Polis Cemil Efendi, evine gitmek üzere, 31 Ağustos 1919 günü, Ayasofya’dan geçen bir tranvaya bindiğinde, altı-yedi tane Fransız askerinin tranvaydaki iki Türk kadınına tecavüz etmekte olduklarını gördü.

Polis Cemil Efendi, buna mani olmak isteyince Fransız askerleri kasaturayla Polis Cemil Efendiye saldırdı. Çıkan kavga sonrasında Polis Cemil Efendi işgalci emperyalist güçler tarafından tutuklandı.

Fransız Harb Divanı, Polis Cemil Efendiyi, on sene ağır hapse mahkum etti ve Fransız Guyan’asına sevketti.

Polis Cemil Efendi, Fransız Guyan’asında ayakları zincirle bağlı olarak yatıp kalktı. Bir defasında üç ay zindana attılar.

Polis Cemil Efendi, dokuz sene Fransız Guyan’asında tutuklu kaldıktan sonra Türk Hükümetinin müracaatı üzerine 1 Nisan 1929 tarihinde Türkiye’ye gönderildi.

18 Eylül 1923'de Batı Anadolu tamamen düşmanlardan temizlendi. Mudanya Ateşkes Antlaşması'yla İstanbul, Boğazlar Bölgesi ve Doğu Trakya kurtarıldı.

İmzalanan Lozan Barış Antlaşması gereğince de işgalci emperyalist düşman askerleri altı hafta sonra İstanbul'dan ayrılacaklardı.

Emperyalist işgalci güçler, 4 Ekim 1923 günü Türk Bayrağı'nı selamlayarak İstanbul’dan ayrıldı.

5 Ekim 1923'te şehrin Anadolu yakasına gelen Türk Ordusu, 6 Ekim 1923 günü coşkun bir bayram havası içinde, sevinç gözyaşları arasında ve çiçek yağmuru altında İstanbul'a yeniden egemen oldu.