Politikacı Temel

İnsanları bilinçli olarak güldüren şeyin adı mizahtır. Ama tek bir mizah yoktur. Çok farklı mizahlar vardır.

Örneğin Nasrettin hoca fıkralarının mizahi yapısı ile Temel fıkralarının mizahi yapısı farklıdır.
Bazı Temel fıkraları duyarız, birinci sınıf temel fıkrasıdır, ancak bazen öyle temel fıkraları vardır ki, başka bir yapıdaki fıkra, temel fıkrası diye dönüştürülmüş ve anlatılmıştır ve biz bunu hemen sezgisel olarak anlarız. Yüzümüz ekşir, çaya tuz atılmış gibidir.

Temel fıkralarının temel bir özelliği vardır: Temel, bu fıkralarda çok farklı mesleklerden olabilir, çok farklı yerlerde bulunabilir. Tıpkı Cin Ali Okulda, Cin Ali Parkta gibi, Temel şurdayken, Temel doktorken, Temel politikacıyken filan denir.

Peki, 'Temel politikacıyken' fıkrası oluyor da, 'politikacıyken Temel olan'ın fıkrası olmaz mı?

Bal gibi olur. İşte Başbakan!

Başbakan'ı izlerken sanki bizim Laz Temel'i izler gibi hissediyorum. Yaptıkları, konuşmaları, tavırları, söylemleri bende bu hissi uyandırıyor.

Peki nasıl bir his bu? Bu soruya cevap vermek için, Temel fıkralarının mizahi yapısını çözmüş olmak gerekir.

Sezgisel olarak bildiğimiz bu yapı nasıl bir yapıdır acaba?

Temel'in mantığı nasıl çalışır? Örneğin kısa bir fıkra;

"Temel ezcacıyken, bir müşteri gelmiş ve sivrisinek ilacı istemiş. Temel demiş ki, 'neyi var hasta mıdır?"

Temel her zaman lafı ya da olayı tersten anlayan ya da gören ve bunun farkında olmadan tersten sonuçlar çıkartan biri gibidir.

Başbakan da öyle değil midir? Tersten anlayan, ve olmadık sonuçlar çıkartan ve (aldığı oy gücüyle) ilgili ilgisiz mantıklı mantıksız esip gürleyen bir adam.

Öyle bir rüzgar estiriyor ki, kendisinin iktidar olmasını sağlayan rüzgarın yerinde yakında yeller esecek farkında değil. Temel gibi tıpkı. Bir de ona bu açıdan bakın.