Polonezköy'deydim

Yazları, yemyeşil çimlerin üzerinde güneşlenebilecek hem de havuza girebilecek yer aradığınızda...

Baharda çiçeklenen ağaçları, tomurcuklanan dalları, şenlenen dereleri, oynaşan karacaları görmek istediğinizde...

Kışın şöminede yanan kocaman kütüklerin karşında keyifli bir sabah kahvaltısı yapmayı özlediğinizde...

Sonbaharda, ister spor yapmak için, ister kahverenginden sarıya tüm tonlarda boyanmış yaprakların eşliğinde sevgilinizle romantik bir yürüyüş yapmak için; gidebileceğiniz küçük bir Avrupa Kasabası Polonezköy...

Zosia Teyze’nin evi mutlaka ziyaret edilmeli... Hele duvara asılmış çerçevelerdeki fotoğraflar dakikalarca incelenmeli... Aslına sadık kalma çabasını ve vefa duygusunu hissettirdi bana o fotoğraflar... Göçmen bir ailenin kızı olarak ne bir kişiye, ne bir eşyaya, ne bir maddeye karşı güçlü bir aidiyet hissim yoktur benim... Ama güçlü bir aidiyet hissi vardı o fotoğraflardan bu topraklara yansıyan, bir Türk olarak ben de olmadığı kadar...

Köyün Kilise’sinde sönmüş tüm mumları tekrar yaktım... Sessizce ve o güne kadar kimler tarafından dilenmişse tüm dileklerin olması umuduyla, biraz da çocukluktan kalma alışkanlıkla... Mum ışığı rahatlatıcıdır, hele de insan yalnız olduğunda...

Polonezköy’den transit geçmeyin, Köyün meydanında mutlaka durun ve nerede olduğunuzu farketmeye çalışın...

Birazcık kafanız karışacak J

İstanbul’a 20 dakika mesafede Karaca ve Sülün Üretme Alanları olduğunu biliyor muydunuz?

Ya Büyülü Çingene Ormanları’ nın İstanbul’un yanı başında olduğundan haberiniz var mı?

Takılın TinTin Tur’a ve Serkan Bey’in rehberliğinde siz de öğrenin...

Sevgiyle,

Ayşegül Tekfidan

27 Kasım 2008