Porje Eğitimi Anısı

Gençlik projeleriyle ilgili eğitim için Ulusal Ajans tarafından Ankara'da ayarlanmış olan otele gittim. Odama girdiğimde çoktan odaya yerleşmiş olan oda arkadaşım telefonla konuşuyordu. "Merhaba" anlamına gelecek şekilde gülümsedim ve bi taraftan eşyalarımı yerleştirmeye başladım. Tanışmak için telefon konuşmasının bitmesini bekliyordum. Beni gördüğüne sevinip sevinmediğini anlayamamıştım açıkçası. İlk önce beni baştan aşağı süzüp sonra da görmemiş gibi yapmıştı sanki. Emin değildim... Ben tanışmayı bekledikçe o telefon konuşmasını uzattı. Bir ara "oda arkadaşım da şimdi geldi işte" dedi telefondakine. Şimdi kapatıyor galiba dedim ama balkona çıkıp konuşmasına devam etti. Piercingim, dövmem, fazla renkli giyim tarzım, samimi tavrım ona itici gelmişti sanki. Mesafeli bir duruşu vardı.

Nihayet telefonu kapattı ve tanışma faslına geçebildik. Önce kendimizi, sonra da orada olmamızın sebebi olan projemizi tanıttık birbirimize. Ve sohbet bitti. 2, 5 gün aynı odayı paylaşacağım insan bu olmamalı dedim o an kendime. Yanımda getirdiğim kitabımı çantamdan çıkardım ve okumaya başladım. Yataklarımız yanyanaydı, arada komidin vardı. Ben yatağa yüzüstü uzanmış, ayaklarımı havaya dikmiş kitap okurken, o yatağında bağdaş kurup oturmuştu ve bilgisayarında bir şeylerle uğraşıyordu. O anda kitabımı aslında gerçekten okumuyordum. O da bilgisayarında uğraştığı şey her neyse onunla gerçekten uğraşmıyordu bence. Odada gergin bir hava vardı. Dayanamadım, kalktım yanına gittim. Ben de karşısına oturup bağdaş kurdum ve bilgisayarda uğraştığı şeyin ne olduğunu sordum. Bu sefer sohbet etme isteğimi karşlılıksız bırakmadı ve gergin bulutlar yavaş yavaş üzerimizden uçup gitmeye başladı.

Erzurum'dan gelmişti. Acaba doğudan projesi kabul edilen sadece ben mi varım, eğitimde doğudan başka kimse yok mu gibi kendimce yersiz olan endişeleri vardı. 29 yaşındaydı. Sınıf öğretmeniydi. Şu anda yüksek lisans yapıyordu. Bunun yanında bir dernekte projelerle ilgileniyordu.

Yemek saati gelince beraber restorana indik. Proje eğitimine katılan diğer kişiler kim acaba diye meraklı bakışlarla bizden birilerini aradık, tahminler yürüttük, yürüttüğümüz tahminlerden üzerinden kikirdedik güldük. Merakla beklediğim tanışma kokteylinin saati gelince lobide toplandık. Çeşitli illerden 24 kişi gelmişti eğitime. 4 tane de eğitmenimiz vardı. İnsanlar yaşam enerjisiyle dolu ve cıvıl cıvıllardı. Herkes birbirine orada olmasını sağlayan projesini ve daha önce projeler sayesinde gittiği ülkeleri anlatıyordu. Kimse yol yorgunu değil gibiydi. Tanrım, ne çok gezmişti bu insanların hepsi bu zamana kadar. Anlatacak şeyleri ne kadar çoktu. Konuştukça konu açılıyor, saat ilerledikçe uykumuz gelmesi gerekirken sohbet koyulaşıyordu. Sabah eğitim başlayacaktı ve 2 gün boyunca erkenden kalkmak zorundaydık. Sonunda bunu hatırlayabildik ve odalarımıza dağıldık. Oda arkadaşım 2 gece boyunca aksiyon eğilimi içindeydi. Gecenin 4ünde aniden ışığı açıyor ve sinek kovalıyor, rüyasında görmüş gibi arada kalkıp ayakkabılarının içine kolonya döküyordu. İkimiz de uykuyu seven insanlar olarak, sabahları sürünerek uyanıp son anda kahvaltıya yetişiyorduk.

Eğitim; insanların birbiriyle kaynaşmasını sağlayan ve kendi projelerimizde kullanmamız için fikir oluşturan çeşitli oyunlar içeriyordu. Hepimiz çocuklar gibi oyun oynayıp bol bol kahkaha attık. Geriye kalan bilgiler; proje için çıkan bütçenin nasıl kullanılacağını ve bazı prosedür bilgileri içeren şeylerdi. Ankara'da hayat böyleydi işte. Son olarak siz de proje yazmak ve çeşitli ülkenin insanlarıyla tanışma, o ülklerde bulunmak isterseniz bu siteye göz atabilirsiniz:

http://www.ua.gov.tr/