Possession

O gün şair kızını tanıdı, ona papatyalardan taç yaptı, ölene kadar da kızına şiirler yazdı, kendinde kaldı.

Yaşanacaktı. Yaşandı. Pişman mısın? Ruhun ruhuma değdiği sürece, ASLA!

Sen ve ben, bende ve sende hep ŞİİRler yazdık. Yazdığımız her dizeyi kanaya kanaya yaşadık BİZ! Korkmadan aşkımızı yaşamasını bildik, sonra gizlendik bizde. Bırak yeni aşıklar bizim aşkımızla tanısınlar aşkı ve ona bizim gibi dolu dolu sarılsınlar.

Zaman dediğin nedir ki, işte akıp gidiyoruz....

O gün öyle bir baktın ki bana....Ben hep o bakışta yaşadım, o bakışın içinde, korunaklı, sevgi dolu.

Kızımız, merak etme, bizi kendisinde bilmeden yaşatacak; çünkü onda o ruh var, senden ve benden. 

Senden öncem ve senden sonram, yok bende. Ben hep senli zamanlarımı yaşayacağım yaşadığım sürece. Seni bilmem, aslında bilirim şiirlerinde. Gerçi dökülürüz aleme dize dize açık, gizli, kimler bile.

Galiba yeni aşıklar yakaladılar bizi bizde, hakkımızı teslim ederek.

Senin sonun malum, ya benim?

Deşmeye gerek yok değil mi bütün ölüşleri, biz aşkımızı yaşadık, şimdi ise onlar yaşatıyorlar aşkımızı aşklarında ne güzel!

1. Not: Hep ÖYLE bak bana, hep ÖYLE bakacağım sana.

2. Not:

Bana ilk baktığın andayım

bana ilk dokunduğun

ilk beni düşündüğün

sarılıp yattığımız andayım

aşktayım

aşkım

aşk.

Ş.Y.