Potansiyel suçlular olmasın gençlik

Gelecek düşüncesi sarmışsa içinizi, karamsarlıklar arasında. Bir şeyler gün ve gün kararıyorsa ve duyarsızlıklar arasında kalmışsan çaresizce; düşün o zaman.
Suçlar kabarmışsa toplum çemberi içinde; potansiyel suçlulara dikkat o zaman.
Sosyal adalet çemberi açılmışsa uçurum gibi, insanlar geleceklerini göremiyorsa aydınlık. Yetişen genç toplum, bir bunalım yaşamı içine itiliyorsa ve isyanlardaysa yüreklerindeki düşünceler. Gör, o zaman gelebilecek patlamaları, yaşanılan çıkmazların ardından volkan gibi patlamaları.

Şiddetin her türlüsü hayatın içindeyse, azar azar sızmışsa yüreğe; dur o zaman. Dikkat! Patlamaya hazır bir yürek var karşında. Lisedeki gençlik, işte bu yaşamın içinden geçen günlerle dolu yaşıyor günlerini, belki de.

Bir yanda son model arabalarla lise önlerinde tur atanlarla at arabasıyla bile gelemeyen ezikliği yüreğinde hisseden gençlerin, eğitim içinde geleceğe bakış nasıl olur sizce? Bir yanda paparazilerle dolu sahte hayatlar üzerine kurulu pembe fotoğraflarla süslü bir hayatı görüyor, bir yanda yokluklar içinde yaşama tutunmaya çalışan hayatların çocukları olarak yaşamaya çalışıyor. Eğitim uçurumları arasında sıkışan, potansiyel suçlu gibi görülerek yaşayan bir gençlik varsa karşınızda; düşünün o zaman.

Yaşanılan yaşam farklılıkları bazen potansiyel suça tahrik ve zemin olarak kayıveriyor. O zaman da topluma yeni suçlular çıkıyor. Gelecekleri lekelenmiş, suçlular arasına katılmış, kaybolmuş bir gelecekten daha tehlikeli ne olabilir?
Bir yanda yurt dışında saltanatlarla kurulu eğitim alanlar, bir yanda sabah kahvaltısını bile yapamadan okula giden gencin gelecek hayalleri. Bir yanda geçimleriyle kefeye konulan, aşağılanan insanlar, bir yanda dış kapıda ayakta karşılanıp ağırlanan insanlar.

Hayat mı acımasız, yoksa hayatı acımasız yapan, sorumsuz davrananlar mı var?
Kiminin yüreklerinde işlenir ilmek ilmek gelecek düşleri. Söyleyemez içinde yaşattığı gelecek hayallerini. Kimbilir, belki de asla gerçek olmayacak kurduğu düşleri. Kimi çalışmadan işletir tık tık terlemeden işleri. İstediğini alır. İstediğini elde eder. Gelecek tasası yoktur. Açlık duygusu yoktur. Nedir aç kalmak? Sabahları yürüyerek, yağmur altında okula gitmek nedir bilmez onlar. Ayakkabılarının içine su girmez. Aynı giysileri iki yıl giymez. Ama çalışmak nedir, önemli değildir onlar için. Halleder, Napolyon sözleri gibi işlerini. “para, para, para”…

Kiminin içi doludur, bilemezsin dışından. Kiminin içi boştur, bilemezsin üstündeki giysiden. Ama hayat acılarla biçim verir gittiği belirli veya belirsiz yolu…
Gençlerimize sahip çıkalım. Çıkalım da nasıl? Siz bulabilir misiniz yolunu? Doluyu boşu bularak, ayırabilir misiniz? Potansiyel suçlu yaratmadan çözebilir misiniz sorunlarını?

Cengiz Çetik