Potansiyelimiz nerede ?

Gerçek huzura ulaşmak ve kalıcı olmasını sağlamak için evrilmek zorundayız. Hayatlarımızda bizi tatmin etmeyen şeyler olmalı ki bizler sorgulamaya başlayalım. Tek tip insanlar olmak, tek tip hayatlar yaşamak, aynılığın içinde kaybolmak için yaratılmadık. Her birimiz önce birey olmayı sonra birlik olmayı deneyimlemek, birlikte evrilmek için bu dünyadayız.

Okuduğumuz kitaplar, dinlediğimiz şarkılar, bir dostun cümleleri, belki bir resim ya da bir rüya ile gelen farkındalıklara açık olmalıyız. Olmalıyız noktasında her birimiz farklı bir dirençle karşılaşırız.  –meli -malı’lara karşı hep bir direncimiz vardır. Direnç; kendimizi inkar ile varlığını gösterir. Kendimizi inkar etmek; dünyayı, yaşamı inkar etmek anlamına gelir ki bu bizim potansiyelimizi fark edemememize sebebiyet verir. Bu bilinç ve ruh duygusu halinde yaşamaya devam ettiğimiz sürece hayatlarımız, aynıların tekrarından öteye geçemez ve travmalar her defasında daha da ağır yaşanmaya başlanır. Ne yazık ki her deneyim bir öncekinden daha acılı olmak zorundadır. Bu durum evrensel yasaların gereğidir. Bir bireyin evrilme noktasına gelişi mutlaka acılı ve travmatik olmalıdır ki birey ne yaşadığını, neden yaşadığını ve kim olduğunu sorgulayabilsin. Sonrasında ise değişim için gereken adımları atabilsin.

Değişim kavramı bizim bilinmeyeni denememizi salık verir. Bilinçli zihnimizle bilinmeyeni kurgulamaya başladığımızda ise korkular ve zorluklar baş gösterir. İşte bu korku ve zorluk anları, eğer farkında olabilirsek, paha biçilmez anlardır. Çünkü bu anlar potansiyelimizin gizlendiği anlardır. Ve bir bireyin potansiyeli en çok zorlandığı noktada saklıdır.