Prag Kızları Pek Yaman

Prag Notları, no:4
Başlığa bakınca bekar halimle oralarda gezdiğimi sanıp aldanmayın. Her defasında eşlik edenim vardı. İlk gün kardeşim, ikinci gün yenge hanım üçüncü gün ise bizzat zevce hazretleri bana eşlik ettiler. İyi de oldu. Gözüm gönlüm açıldı..

Gözüm gönlüm açıldı deyince içinizden bazı arkadaşların “ulan herife bak, karısının yanında Prag’ın kızlarına da bakmış” gibisinden söylendiğini duyar gibiyim. Biliyorum bu arkadaşlar beni kıskanıyorlar. Kıskançlıklarını doğrudan dile getiremediklerinden böyle ayıplama işine girişiyorlar. Ama yanlış ata oynuyorlar :)

Anlatacağım.. Hele zevce hazretlerini bir karşılama töreniyle alalım hele. Evet, ilk iki günün burukluğu ve hüznü nihayet sona ermek üzere sevgili dostlar. Zevce hazretleri varlıklarıyla Prag’ı ve ahalisini ve de en önemlisi beni ihya etmek üzereler.

Kardeşimden aldığım yol tarifi ile zevce hazretlerini otelinden almaya bizzat kendim gittim. Araştırmacı yazar olmanın avantajlarından birisi de bu oluyor işte. Gittiğim yer neresi olursa olsun bana bir deli cesareti (cahil cesareti de denebilir) geliyor. Yol bilmeden, iz bilmeden oradan oraya gitmeye kalkıyorum. Zaten bununla ilişkili bir de kilise maceram var. Hayli uzun olduğundan bir sonraki yazıda inşallah onu da anlatacağım.

Şimdi zevce hazretlerini alacağız almasına da ondan önce camiye gitmem gerekiyor. Yok yok öyle değil. Camiye şimdi değil orada gidiyorum. Yani günlerden Cuma olduğu için Cuma namazı kılmak için cami bulmam gerekiyordu. Prag’da bir tane cami daha doğrusu mescit varmış, bizimkiler orayı tarif ettiler.

Kardeşim şehrin güney-batısında tam şehir bitiminde oturuyor. Gideceğim cami şehrin ta kuzey-doğu ucunda. Zevce hazretlerinin kaldığı otel ise kuzey-batı uçlarına doğru bir yerde. Ya Allah deyip yola çıktım. Tabi şehir içi ulaşım bizdeki gibi arapsaçı olmadığından gideceğim yerleri her halukarda bulacağımdan eminim. Yürüme mesafelerini biraz yanlış hesaplamışım :)

Neyse otoyollardan hoplaya zıplaya, yaya geçidi olmayan köprülerin yamaçlarından saldım çayıra mevlam kayıra taktiğiyle geçerek de olsa camiye ulaştım. Hem de tam vaktinde. Ben vaktinde ulaştım ama imam kardeşimiz uzunca bir konuşma (hutbe) yapınca zevce hazretlerini bekletmek zorunda kaldık.

Geç oldu güç olmadı elimle koymuş gibi oteli de buldum, bu defa yürümeme; oradan oraya atlaya zıplaya gitmeme gerek kalmadan üstelik. Tramvay tam otelin önünde durdu. Nasıl heyecanlıyım bilemezsiniz.

Elimizde metro ve tramvay haritası olduğu halde şehir içi yolculuğumuza başladık. Zevce hazretleri bir güneş gibi doğdu Prag üzerine, hava nasıl günlük güneşlik (Bir gün önce de öyleydi, çaktırmayın).. Ver elini Prag öpesim geldi..

Eski şehir denilen alandayız. Koskoca bir müze duruyor önümüzde. Daha doğrusu önümüzde koskoca bir heykel var, ardında müze. Heykel atlı bir heykel. Burası Wenceslas Meydanıymış. Gördüğümüz heykel Wenceslas Anıtı ve ardında görünen de Ulusal Müze (Národní Müzesi).. O gün vaktimiz kalmadığından müzeye girmedik (Ben son gün doğrudan müzeye girmek için buraya geldim, müzeyi gezdim)..

Müzeyi arkamıza alıp meydanda yol boyunca yürüdük. Etraftaki neredeyse bütün binalar tarihi. Kapılarına müze, saray, manastır filan yazsalar inanırız, o derece. Aynısı Viyana için de geçerliydi (Daha önce görmüştüm).. Sonra Prag (Vltava) Nehrine yönelerek, pasajların ve eski binaların aralarında yürümeye başladık. Karluv Most dedikleri eski köprüye doğru gideceğiz.

Bu arada nehir, köprü filan diyorum ama bildiğimizden değil. Benim içgüdülerime göre yol alıyoruz. Ha bir de müzenin orda aldığımız turistik haritadan anlayabildiğimiz kadarıyla..

Prag’ın kızlarına bir paragraf açmamızın vakti geldi. Aksi halde yazı bitecek kızlara yer kalmayacak. Gittiğim yer turistik bir mekan ve etrafta da bol miktarda tarihi yapı olunca başım öne eğilmiyor hiç. Bir sağda bir solda tarihi binaları iyice incelerken zevce hazretlerinden gelen “yuh artık bu kadar da olmaz” nidasıyla irkiliyorum.

Kafamı çevirip bakınca yanımızdan hem uzun, hem zayıf hem de güzel bir Prag kızının geçmekte olduğunu fark ediyorum. Uzun deyince öyle 1,70 filan anlamayın. Basbaya uzun maşallah :) O arada Prag kızları hakkındaki düşüncelerini zevce hazretlerinden dinliyorum. Tamamına da katıldım doğrusu. Özetle “hepsi manken gibi kız” dedi..

Kız mevzuuna girmişken ertesi gün yaşadığım anıyı da nakledivereyim. Ertesi günkü gezimizde bir aile dostumuz da bize eşlik etti. (adını versem mi bilemedim:) İki erkek kendimizi etrafın büyüsüne kaptırmış, vecd içinde tarihe yolculuk ederken “oha be!” nidasıyla yeniden irkildik. Tabi ben bir gün önceden durumu bildiğimden hemen bakışımı cadde hizasına indirdim. Zira az önce binaları seyrederken yer seviyesinden hayli yukarıdaydı..

Bu kez önümüzde giden mini etekli bir kız (Praglı değil gibiydi sanki, biraz kısacaydı, ben boylarında filan) malum bir yerini kaşıyordu. Sahne aynen böyleydi. “Tövbe tövbe” diye başımı çevirdim ama olan oldu bir kere, gördük :)

Gördüğünüz gibi biz gayet iyi niyetle tarihe yolculuk etmeye çalışırken zevce hazretleri etrafı kolaçan ediyordu. Bu nedenle gittiğimiz yerlerde yanımızdan güzel bir kız geçer de kaçırırım diye düşünmem. Nasıl olsa zevce hazretleri marifetiyle bu geçişten haberimiz oluyor vesselam.

Bugünlük konuyu tadında bırakalım :)

-devam edecek-

Not: Malum rahatsızlığım sebebiyle günlük gezilerimizi bir kaç saatle sınırlı tutuyoruz. O nedenle her yeri gezemedik tabi. Ama gördüklerimiz bize yetti. Mesajı aldın mı Şinasi :)

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

İstanbul / 25 Mayıs 2011

Twitter.com/murathacioglu

murathacioglu.com

Prag Notları, no:1 Nerde Trak Orda Prag

Prag Notları, no:2 Prag Nehri Akmam Diyor

Prag Notları, no:3 Prag Prag Olalı Böyle Zulüm Görmedi

Prag Notları, no:4 Prag Kızları Pek Yaman

Prag Notları, no:5 Prag Kilisesinde Ayindeyim