Puşt Zulasında Pusu

Sıcacık odamın penceresinden bakıyorum
Sokak kedisinin yavrusunu kovalıyor
Sokak köpeği
Öyle bir dünya ki; Gücü yeten yetene!
Tırmanıp can havliyle sokak lambasının direğine
Canını kurtaran yavru kediye seviniyorum.
 
Maraza çöpü karıştırırken çıkmış olmalı
Rızık adına pay kapma kavgası!
Kolay değil can pazarında
Hem yakalanmayacaksın iğneci zabıtaya
Hem karnını doyuracaksın!
Terimi silerken derinlerden düşünüyorum

Üstelik yaz boyu alışmışken sıcağa
Garipsediği belli soğuk havayı kedi yavrusu
Kâr sayıyor yaşadığı her anı
Her adımı her hareketi gizli bir ölçü içinde
Biliyor; götürecek çöpçüler donmuş bedenlerini
Bir sabah çöplerin merkezine çekincelerle
Sessiz sedasız kimsesizce ölümlere üzülüyorum

Sokak kedisinin, sokak köpeklerinin
Yaşarken bu hayata tutunma savaşına
Aklına, zekâsına gel de hayran olma
İşte bu! Yaşamak aşktır diyorum
Ne fark eder insana bir mezar kazılsa
Kedi yavrusunun mezarı olamasa da
Ölüm “puşt zulasında” pusu kurmuş herkese
Umurumda değil artık
Dönüşü olmayan diyarlara kuşlar uçuruyorum…

toynak