Ra... Ra... Rasmussen!

NATO tarihi açısından değilse bile, Türkiye-NATO tarihi açısından çok önemli bir gün yaşandı.

Türkiye, Rasmussen'in NATO genel sekreterliği konusunda bütün Avrupa'yı dize getirdi.

ABD'nin yeni başkanı Obama'nın da desteğini ve garantisini alarak, Rasmussen karşılığında çok önemli kazanımlar elde etti.

Başbakan Erdoğan ve Cumhurbaşkanı Gül'ün dış politikadaki yeni kazanımları değil bunlar.. Ama çok önemli ve çok değerli..

Kazanımlar arasında öyle bir tane daha var ki, Türkiyenin İslam dünyasındaki karizması açısından olağanüstü değer taşıyor:

Rasmussen, karikatür krizi dolasıyla Türkiyedeki Medeniyetler Buluşması toplantısında özür dileyecek.

Tabii, PKK'nın yayın organı ROJ TV'nin yayınının durdurulması da var.

Ayrıca, Rasmussen'in genel sekreterliği yanısıra Türkiye, genel sekreter yardımcılığı ve yardımcının yardımcılığı gibi, NATO yönetimine ortaklık ifade eden bir rütbe de kazanmış oldu.

Dünkü yazımda Türkiyenin son altı-yedi yıldır iç istikrara dayalı dış itibarının dünya politikasında varlık gösterme açısından önemli noktalara geldiğini yazmıştım.

Bugün NATO'da yaşananlarla ilgili olarak, hangi siyasi görüşten olursa olsun, insaf sahibi herkes Başbakan Erdoğan'ın "diklenmeden dik duran" kişilikli tavrını takdir etmektedir.

Nihayetinde kazanımlar hepimizin kazanımlarıdır.

Ama ne yazik ki, bu ülkede herkes "insaf sahibi" değil..

Dünkü yazımda da belirttiğim gibi, hükumetin bu başarısını gölgelemek ve hafife almak için, şimdiden "Ra.. Ra.. Rasmussen" şarkısını söylemeye başladılar bile.. Boney m'in kulakları çınlasın!..

Hiç bir şey öneremeyen, hiç bir başarıya imza atamayan, hiç bir taşın altına elini koyamayan adamlar, uzaktan uzağa, elleri böğründe iş beğenmeyip akıl veriyorlar ya..

İşte insanın zoruna bu gidiyor!