Rahat bırakın, nefes alsın Ülkem...

14.12.2016

 

Dediğiniz hiç oldu mu? Hani her zaman ki gibi rutin hazırlansan, işine gitsen, çayını, kahveni alıp dalsan işlere çayını yudumlarken, bir telefon gelse gönlünde küçük bir ışık yansa…

 

Her zaman ki gibi koştursan işe, güce… Bir öğlen yemeği yesen bir arkadaşla, sonra bir tanıdığa uğrasan akşamüstü misal habersiz gitsen…

 

Evde isen, yatağından uyanıp perdeyi çeksen, panjuru açsan, pencereyi açıp bir güzel havayı çeksen içine sonra bir çay koysan ocağa…

 

Misal tatil planları yapsan, iş güç planları, sonra sıkılıp belki bir filme bilet alsan…

 

Her şey sıradan olsa, normal yaşantına her gün “günaydın” derken sıradanlığın içinde küçük mucizevi fırsatlar gelse yüzüne kocaman bir gülücük otursa…

 

***

 

Babamı talihsiz bir şekilde kaybettiğimizde ya da kimsesiz gurbet ellerde yalnız geçen bayramlarda hep şunu söylemişimdir. Ne olurdu herşey sıradan olsa ve eskisi gibi olsa. Babam halen hayatta olsa, onunla yine sohbet edip karşılıklı çay içsek…Bayramlarda sevdiklerimle o bayram coşkusunu yaşasam..

 

Sonra bunlardan da vazgeçtik, babamı unutmadık fakat öğrendik ki, her şeyin ilacı zamanmış.

 

Bayramlarda geçti o çocukluk heveslerimiz, kendimize yeni aileler bulduk.

 

Şimdi tam her şey düzeldi deyip derin bir nefes aldığımızda, kendimizi, çevremizi biraz mutlu etmeye çalıştığımızda yüreklere, yurduma düşen ateş yeniden kavuruyor bu günü, yarını…

 

Misal bir çay içiyorsun, bir yudum acı, misal bir tebessüm ediyorsun, içinde bir hüzün, bir şeyler eksik, bir şeyler yarım…

 

Tam bir plan yapıyorsun, içindeki hevesinin kuşa döndüğünü fark ediyorsun, yaralı bir çocuğun figanını duyarken…

 

Ne oldu bize… Kardeşin kardeşi istemediği bir devire geldik. Hangi neden seni kardeşine düşman yapar…

 

Diyelim ki, çıkarlarınız çatıştı konuşursun, ‘ben a diyorum sen b diyorsun.’ Sana katılmıyorum dersin. İnsanca, kırılmadan, dökmeden, üzmeden, incitmeden yaşamak bu kadar zor olmamalı…

 

Bırakın…

 

Biri şarkısını söylesin, diğeri kitabını yazsın, biri tatile çıksın, biri evinde otursun, bırakın insanları rutinini yaşasın. Bırakın bir çocuğu, babasıyla, bir lokma ekmek yesin. Bırakın çocuklar ağlamasın, annelerin, eşlerin boynu bükük kalmasın…

 

Morallerimizi her koşulda yükseltelim. Birlikten, beraberlikten asla ödün vermeyelim. Çünkü bu vatan hepimizin, bu vatan kolay bu duruma gelmedi.

 

Daha mutlu, huzurlu, sevgi dolu bir dünya için başka neler mümkün…

 

Bir parça huzur için neler mümkün ey dünya!

 

 

 

e-mail:belginturan@gmail.com