Rahat Konuştuğun Kişi Şans

Var mı sizin öyle her şeyi söyleyebildiğiniz kimseniz?

Ben bugüne kadar (ucu kendine dokunsa bile) her konuda çok rahat konuşabileceğim bir kimseye rastlamadım.

Söylenmeyecek şeyler konusunda da sorun var…

Burnun büyük ve çirkin dedim. Si...ir çekti, on yıllık arkadaşlık bitti. Bana böyle bir şey söyleseydi haklıysa ki ben haklıydım, haklısın der güler geçerdim.

Kimin benim gibi arkadaşı var, onlar şanslı!

Samimi muhabbet edemedikten sonra neye yarar dostluk arkadaşlık! Hırsız demedim, yalancı demedim, görünen bir şeyi söyledim. Daha önce aynı kişiye çok güçlü ve boylu poslu olduğunu da söylemiştim çünkü öyleydi.

Karşımdakinin bana söyleyebileceği her şeyi (söylerse benim için sakınca olmayacak her şeyi) ben de ona söyleyebilmeliyim. Onun için ben dost arkadaşlıkta kişinin bana samimi hitabına bakarım yani sınırları ne kadar geniş? Çünkü onun ne kadar geniş ise benim de o kadar olur rahat konuşurum.

O kadar olur dediysem de o serbest(rahat) konuşur ama sana gelince izin vermez.

Rahat konuşma çok önemli. Aslında neyi konuşmayacağımız konusunda bir sınır yok, karşındakinin anlayışına bağlı; ama nerede duracağımızı biliriz yani o kadar da değil.

Uzak tanıdığım “Vaaayy zampara! Diye seslendi. Çok memnun oldum. Nerden geldi bu samimiyet bile demedim. Baktım aradığım tarzda biri “Bir ara kırmızı noktalı muhabbet yapalım” dedim, gülümseyerek uzaklaştı!

Benim rahat konuşabildiğim kişi yok. Rahat konuşanlar var da size izin veren yok. Ben yine de bana her şeyi konuşabileceklerini anlatmak için karşımdakileri rahatlatan cümleler kuruyorum. Art niyet sezmedikten sonra ne söylenmiş önemsemem.

En sonunda rahat konuşacağım kişiyi buldum: Kendim!